حق نمک!

(5 مرداد 95)

زمستان سال 61 در کوران ترورهای منافقین، در تبریز بودم. توفیقی دست داد شبی از شب‌های سرد تبریز به همراه برخی دوستان خدمت مرحوم استاد شهریار شرفیاب شدیم. نمی‌دانم چه شد سخن از منافقین و شرارت‌های باند رجوی رفت. او به مناسبت شهادت شهید بهشتی و شهدای هفتم تیر و شهدای محراب و نیز شهادت باهنر و رجایی سروده‌های خود را آورد و با همان صدای مخملی و گیرای خود آن را خواند. از منافقین فوق العاده عصبانی بود و دل پُری داشت، قطعه شعری را این گونه شروع کرد: