مجلس جوان!

(24 آذر 98)

دهه چهارم انقلاب اسلامی است. انقلاب اسلامی در حال پوست‌اندازی است. در آستانه شکل‌گیری مجلس یازدهم هستیم. بیش از 5800 نفر جوان بین سنین 36 تا 45 سال برای نامزدی مجلس ثبت‌نام کرده‌اند. اگر جوانان انقلابی، جهادی و کسانی که مثل کوه در برابر دشمن ایستاده‌اند و خون حججی‌ها در رگ‌های آنها جاری است، بخواهند در شکل‌گیری ارکان قدرت در کشور نقش‌آفرینی کنند، نیاز به «نواندیشی» دارند. نواندیشی یعنی «حاشیه» زدن بر «متن» مباحث انقلاب. کارکردهای «انقلابی»، «جهادی» و دادن یک تصویر درست از آینده انقلاب. نواندیشی یعنی «نوخوانی»، «نوآوری»، و «نوفهمی» از آنچه بر انقلاب گذشته و آنچه که در آن به سر می‌بریم و بالاخره آنجا که می‌خواهیم برویم. این فهم جدید نیاز به «نوگویی» و «نونویسی» دارد. جوانان باید در سپهر سیاست ایران این نوگویی و نونویسی را نشان دهند.

فکری برای ارزش پول ملی بکنید

(18 آذر 98)

دیروز بودجه 1988 هزار میلیارد تومانی سال 1399 توسط رئیس‌جمهور تسلیم مجلس شد. بودجه عمومی دولت 563 هزار میلیارد تومان و بودجه شرکت‌های دولتی سه برابر بودجه عمومی دولت تقویم شده است. ویژگی‌های خوب و مهم بودجه سال 1399 این است. در جداول بودجه، برنامه هر یک از وزارتخانه‌ها و دستگاه‌های دولتی دقیقا تعریف و بودجه آنها برای سال آینده، برآورد و حتی افق بودجه 1400 هم دیده شده است. این یک گام بزرگ در شفافیت، بودجه‌نویسی و بودجه‌ریزی و اصلاح ساختار بودجه است، اما همین ماشین شفافیت وقتی به دستگاه نفت می‌رسد، از نفس می‌افتد. اعداد و ارقام مربوط به برنامه‌های وزارت نفت عدد صفر را نشان می‌دهد و هیچ تصویر روشنی از هزینه‌های بزرگ‌ترین بنگاه اقتصادی کشور نمی‌دهد.(1)

به بهانه تعظیم و تکریم یحیی علوی!

(16 آذر 98)

کریستین بونو، فیلسوف، عارف و اسلام‌شناس فرانسوی در سن 62 سالگی در ساحل عاج هنگامی که برای تبلیغ وترویج فرهنگ اهل بیت رفته  بود چشم از دنیا فروبست. او با مرگی مشکوک شهریور ماه گذشته به‌درود حیات گفت. بونو سال 1975 میلادی در یک خانواده مسیحی و کاتولیک در آلمان متولد شد و تا 10 سالگی در آلمان بود و سپس به استراسبورگ فرانسه رفت.  یک نیروی درونی او را به آشنایی به ادیان شرقی کشاند.

دارند از سرمایه می‌خورند!

(12 آذر 98)

نتانیاهو رئیس دولت معلق رژیم صهیونیستی در اوج فتنه 88 هنگامی که سران فتنه به مرحله مسجدسوزی و قرآن‌سوزی روی آوردند، گفته بود؛ «اینها سرمایه بزرگ اسرائیل در داخل ایران هستند.» بیانیه خاتمی، موسوی و کروبی و پیش از آن بیانیه 77 اصلاح‌طلب روسیاه در حمایت از اشرار و جریان آشوب را در یک کلمه می‌شود تحلیل کرد و آن اینکه ورشکستگی سیاست‌های تجاوزکارانه آمریکا در ایران به جایی رسیده که آنها دارند از «سرمایه» می‌خورند.

بدون تعارف، کدام مردم؟!

(5 آذر 98)

از اول پیروزی انقلاب و حتی قبل از آن یک جریان نیرومند رسانه‌ای در خارج و داخل وجود داشت که حاضر نبود صدای ملت ایران را بشنود. این جریان حاضر نبود کسی که به نمایندگی از این ملت مطالبات حقه آن را بیان می‌کرد،‌ به رسمیت بشناسد. این ملت در راهپیمایی‌های قبل از انقلاب و بعد از انقلاب، سه کلمه حرف حساب داشت؛ 1- استقلال 2- آزادی 3- جمهوری اسلامی.

باز زخم از نابرادر خورده‌ایم

(2 آذر 98)

قبلا گفته بودم اصلاح‌طلبان را دو جماعت تشکیل می دهند:
1-اصلاح‌طلبان بدخیم
2-اصلاح‌طلبان خوش خیم
اصلاح‌طلبان خوش خیم با مردم، نظام، قانون اساسی و رأی مردم سازگارند. دامن آنها به آشوب و فتنه انگیزی و قشون کشی خیابانی آلوده نیست.

درس‌هایی از حوادث چند روز اخیر

(28 آبان 98)

9 سوره در قرآن مسلمانان را دعوت به دشمن‌شناسی می‌کند. از میان یکصد و چهارده سوره قرآن در آغاز 9 سوره به مسلمانان یادآور‌ می‌شود که دوستی با خدا و محبت به او حساب و کتابی دارد و دشمنی با دشمنان خدا سفارش شده است. سوره‌های برائت، احزاب، محمد (ص)، ممتحنه، منافقون، معارج، بیّنه، کافرون و مسد از جمله این سوره‌ها هستند.

چرا می‌خواهند اوضاع را شلوغ کنند؟

(21 آبان 98)

یک سؤال کلیدی در ذهن مردم درباره اظهارات یک ماهه اخیر رئیس‌جمهور به‌ویژه بعد از محکومیت برادر وی به جرم فساد شکل گرفته که بی‌پاسخ مانده است، چرا می‌خواهند اوضاع را شلوغ کنند؟! به پوستری که به نام مردم به هنگام ورود رئیس‌جمهور به یزد منتشر شد، توجه کنید. این پوستر تصویر بزرگی از رئیس‌جمهور را دارد در حالی‌که این جمله زیرش نوشته شده: روحانی در پایتخت اصلاحات از گازانبرهای «کلید» می‌گوید. زیر این پوستر نوشته شده است ستاد استقبال مردم از کاروان تدبیر و امید!!

راهی برای خروج از خام‌فروشی نفت

(19 آبان 98)

آمریکایی‌ها جنگ را از حوزه  سخت به حوزه نرم کشانده‌اند.حتی حاضر نیستند یک سنت برای جنگ نظامی هزینه کنند. هزینه‌های سربار جنگ نظامی برای آنها کمرشکن است. آنها حال جنگیدن ندارند. آمریکایی‌ها دو کلمه حرف در خصومت‌ورزی با ایران اسلامی دارند؛ یک کلمه  در وادی اقتصاد و یک کلمه در وادی سیاست!