رئیس‌جمهور براساس اصل یکصدوبیست‌ویکم قانون اساسی در مجلس شورای اسلامی در مقابل نمایندگان ملت با حضور رئیس قوه قضائیه و اعضای شورای نگهبان حضور می‌یابد و سوگند یاد می‌کند و سوگندنامه را امضا می‌نماید. رئیس‌جمهور سوگند یاد می‌کند: "پاسدار مذهب رسمی کشور باشد و خود را وقف خدمت به مردم و اعتلای کشور و ترویج دین و اخلاق نماید." بدون شک پاسداری از مذهب رسمی کشور و ترویج دین و اخلاق از وظایف کلیدی رئیس‌جمهور و دولت تحت امر اوست. این سوگند نسبت رئیس‌جمهور را با مذهب رسمی، ترویج دین و اخلاق دقیقا مشخص کرده است. طبیعی است رئیس‌جمهور باید از هر فرصتی برای پاسداری از مذهب رسمی و ترویج دین و اخلاق بهره‌گیری کند.
رئیس‌جمهور پس از
مقام رهبری عالی‌ترین مقام رسمی کشور است و این مرتبت به او موقعیتی در
جمهوری اسلامی می‌دهد تا بتواند وظیفه پاسداری از مذهب رسمی و ترویج دین و
اخلاق را در مقام ریاست قوه مجریه عملیاتی کند.
با این مقدمه می‌رویم به بازخوانی مواضع رئیس‌جمهور در دو سه هفته اخیر؛ رئیس‌جمهور محترم درجشنواره ارتباطات می گوید؛
- دوران رساندن پیام از بلندگوها و منبرهای یک‌طرفه و سنتی به سر آمده است.
کم‌کم به نقطه‌ای می‌رسیم که جایی برای استبداد پیام نباشد.(1)
رئیس‌جمهور محترم در همایش بیمه سلامت همگانی می‌گوید: "بگذاریم مردم
خودشان راه بهشت را انتخاب کنند. نمی‌توان با زور شلاق مردم را به بهشت
برد!"(2)
جناب آقای روحانی رئیس‌جمهور محترم در مراسم هفته جهانی محیط‌زیست می‌گوید:
- عده‌ای بیکار و متوهم مدام غصه آخرت مردم را می‌خورند در حالی‌که نه می‌دانند دین چیست و نه آخرت.
- دین را نباید دست دولت داد، دولت دینی خوب است، اما در مورد دین دولتی
بحث کنیم. دین باید دست علما، حوزه‌ها، مراجع و صاحب‌نظران و فرهیختگان و
دلسوزان باشد. آنها بیایند دین را تبلیغ کنند.(3)
مخاطب رئیس‌جمهور در این بیانات کیست؟ در شرایطی که صدها کانال ماهواره‌ای
دشمن دین و دنیای مردم ما را هدف قرار داده است، در شرایطی که در فضای
مجازی دشمن با سایت‌های ضداخلاقی و مستهجن که سر در آخور هالیوود و
امپراتوری رسانه‌ای صهیونیست‌ها دارد اخلاق و فضیلت‌های دینی را مورد هجوم
قرار می‌دهد، نوک حمله رئیس‌جمهور در عمل به ترویج دین و اخلاق بنا به
سوگند ریاست‌جمهوری به کدامین سو است؟
اساسا منبر یک رسانه یک‌طرفه نیست. فرستنده پیام و گیرنده پیام در یک
ارتباط چهره به چهره در برابر هم هستند. راز و رمز توفیق در رسانه منبر
همین است. در جشنواره ارتباطات سخن از استبداد پیام آوردن و ربط آن به
رسانه منبر آن هم از سوی رئیس‌جمهور که خود روحانی است، چه معنی می‌دهد؟!
رئیس‌جمهور می‌گوید: تبلیغ دین بر عهده علما، صاحب‌نظران و فرهیختگان و
دلسوزان است. سئوال این است که مگر جناب رئیس‌جمهور خود جزء علما نیست؟ او
خود را صاحب‌نظر در دین و فرهیخته و دلسوز نمی‌داند؟ مگر با انتخاب مردم او
با تبلیغ دین به عنوان یک عالم دینی در کسوت فرهیختگی خداحافظی کرده است؟!
اگر مردم خود راه بهشت را انتخاب می‌کردند، اساسا فلسفه ارسال رسل و نزول وحی و آوردن پیامبران به عنوان شریعت الهی چیست؟
کدام پیامبر را سراغ داریم که مردم را به زور شلاق به بهشت دعوت کرده است.
کدام عالم دینی را در طول حیات دین سراغ دارید که با زور شلاق دین را تبلیغ
کرده است. چرا متلک‌های جریان روشنفکری علیه عالمان دین باید از
تریبون‌های دولتی بیرون آید؟!
آیا مراجع عالیقدر، علما و نخبگان دینی در دانشگاه و حوزه که غصه دین و
آخرت مردم را می‌خورند و دغدغه ترویج و تبلیغ دین دارند واقعا بیکار
هستند؟!
آنها نمی‌دانند دین چیست؟ آخرت کدام است؟ اگر اینها ندانند دین چیست و آخرت کدام است، پس چه کسانی می‌دانند؟
رئیس‌جمهور محترم خود اذعان دارند که تبلیغ دین را باید دست علما و مراجع و
فرهیختگان داد. خب اگر اینها بیایند تبلیغ دین کنند، باید گفت یک عده
بیکار هستند؟ اگر آنها از روی دغدغه دینداری و دغدغه آخرت مردم به ترویج
دین بپردازند،گفته شود آنها نه می‌دانند دین چیست و نه آخرت؟! اینجا سخن از
امپریالیسم خبری جهان و جریان مسلط رسانه‌ای صهیونیسم که در برابر دین
ایستاده‌اند، نیست. اینجا سرانگشت اشاره رئیس‌جمهور به حوزه و دانشگاه
است.
آیا این‌گونه سخن گفتن با فرهیختگان حوزه و دانشگاه اعتدال است؟ این اعتدال
فاصله دولت و حوزه و دینداران را زیاد و در مهلکه افراط و تفریط هدایت
می‌کند. باید دید وقتی رئیس‌جمهور سخن می‌گوید شب قبل از آن، مشاوران
رسانه‌ای و طراحان پیام رئیس‌جمهور، سخنان وی را در مسیر سوگند و ادای
وظایف ریاست‌جمهوری هدایت می‌کنند یا در مسیر جریان روشنفکری که از هر فرصت
برای ضربه زدن به حوزه و دین و دینداران سود می‌جویند؟
جناب آقای روحانی می‌فرمایند: "به عنوان رئیس‌جمهوری از شرایط پهنای باند
راضی نیستم."(4) در حالی‌که نخبگان کشور در شورای عالی فضای مجازی دغدغه
حفظ دین و اخلاق جامعه اسلامی ما را دارند، در حالی که حتی در کشورهای دیگر
که دغدغه‌های اخلاقی ندارند، از پیچیدگی فضای مجازی مطلع هستند و
دغدغه‌های امنیتی و حفظ اسرار ملی دارند، رئیس‌جمهور بدون دغدغه موضوع
افزایش پهنای باند را در جشنواره ملی ارتباطات و فناوری اعلام می‌کند. آیا
این موضع در راستای سوگند وی در پاسداری از مذهب رسمی و ترویج دین و اخلاق و
پاسداری از استقلال و مرزهای سیاسی و فرهنگی کشور است؟!
اگر پاسخ، مثبت است، رئیس‌جمهور از مسئولان ذی‌ربط سئوال کنند که در این
گشایش پهنای باند در فضای مجازی چه چیزی بین ما و دنیا مبادله شده است؟
علما و مراجع به وظیفه خود در ترویج دین اهتمام دارند. اما آیا عمل
رئیس‌جمهور به سوگند خود و تعهد دولت در ترویج دین، نامش دولتی کردن دین
است؟!
دولت با عمل به این وظیفه به مشروعیت خود کمک و پایگاه‌های خود را در میان دینداران تقویت می‌کند.
دولت نباید به بهانه اینکه متهم به ترویج دین دولتی می‌شود، وظایف و سوگند
خود را در قانون اساسی در قبال ترویج دین و اخلاق تعطیل کند.
نگارنده از آقای روحانی که خود از علما و بزرگان دین و فرهیختگان است،
فروتنانه می‌خواهد با دینداران و اهالی حوزه مهربان‌تر سخن بگوید. این
رویکرد به ترویج دین و اخلاق و پاسداری مذهب رسمی در کشور کمک می‌کند.
پی‌نوشت‌ها:
1- روزنامه آرمان 28 اردیبهشت 93
2- کیهان یک‌شنبه 4خرداد 93
3- پایگاه اطلاع‌رسانی ریاست‌جمهوری 10خرداد 93
4 - روزنامه ایران 28اردیبهشت 93