در پشت میز مذاکرات هسته‌ای چه می‌گذرد؟

بیش از یک سال است از گفتگوهای هسته‌ای بین ایران و 1+5 می‌گذرد. بیش از یک سال است دیپلمات‌های ایران زانو به زانوی 6 قدرت جهانی نشسته‌اند تا مواضع آنها را در خصوص جلوگیری از پیشرفت‌های ایران در فناوری‌های نوین بویژه هسته‌ای بشنوند.

پنج قدرت هسته‌ای به‌علاوه آلمان که ضمیمه آنها شده، مشغول چانه‌زنی با ایران درباره کاهش سرعت پیشرفت‌های ایران است. اینکه آنها راجع به چه چیزی چانه می‌زنند، برای مردم جهان و مردم ما فوق‌العاده مهم است. پیشرفت‌های سریع ایران در دولت‌ نهم و دهم بویژه در مورد دستاوردهای دانش هسته‌ای شگفت‌آور است. اکنون تیم هسته‌ای با جیب پر در پشت میز هسته‌ای نشسته‌اند. اینکه چرا مذاکرات را محرمانه اعلام کرده‌اند، روشن است چون نوع پیشنهادات و طرح نظرات آنها واقعا وقیحانه و زشت است. منطق آنها یک منطق قرون وسطایی است. آنها می‌گویند دور و بر علم را خط بکشید بویژه آن علومی که متضمن قدرت شماست. آنها در حقیقت دارند روی دُز قدرت ما چانه‌زنی می‌کنند. مذاکرات محرمانه است نه برای دشمنان ایران و اسلام چرا که پس از هر دور مذاکرات، رژیم صهیونیستی اولین جایی است که در جریان ریز مذاکرات قرار می‌گیرد. مذاکرات برای مردم ما و ملت‌های جهان محرمانه است تا درجه پستی و وقاحت طرف مذاکره‌کننده پنهان بماند.

اوباما رئیس‌جمهور آمریکا هراز چندی پشت تریبون می‌رود و عربده‌هایی می‌کشد اما فرکانس این عربده‌کشی هیچ تناسبی با چند نامه‌ای که تاکنون به رهبر معظم انقلاب نوشته، ندارد.

او اخیرا گفته است تحریم‌ها ایران را پای مذاکره نشاند. خب این یک حرف دروغ است چون مذاکرات یک پروسه طولانی است که بیش از 10 سال است ادامه دارد. این تحریم‌های ظالمانه آن سال‌های نخستین که نبود اما مذاکرات هیچ‌گاه در هیچ دولتی قطع نشد. اگر قطعی هم وجود داشت از طرف 1+5 بود.

مذاکرات هیچ‌گاه قطع نشد به دلیل اینکه بلاموضوع از طرف ما بود چون ما هیچ گاه درصدد تولید بمب نبودیم و در آینده هم نخواهیم بود. بنابراین ما چیزی را در مذاکرات از دست نمی‌دادیم. طرف مقابل براساس یک دروغ و تهمت تنور مذاکرات را تاکنون گرم نگه داشته است. اگر ما می‌خواستیم بمب بسازیم رفتاری نظیر کره‌شمالی نشان می‌دادیم. آنها امروز هم بمب دارند و هم تحریم‌هایی که علیه ملت ایران وضع شده علیه‌شان وضع نشده است.

ما به این دلیل پشت میز مذاکره نشسته‌ایم تا ثابت کنیم استبداد جهانی بویژه آمریکا چقدر ضعیف و نحیف هستند. خودشان بر زرادخانه‌‌های اتمی تکیه کرده‌اند اما از کشوری که نه بمب هسته‌ای دارد و نه درصدد ساختن آن است، می‌ترسند. آنها از بمب هسته‌ای ما نمی‌ترسند. از اقتدار علمی ما می‌ترسند و هرچقدر هم از این ترس بیشتر سخن بگویند، این خود نوعی تبلیغ اقتدار ماست بویژه آنجا که سخن محدود کردن برد موشک‌های ما
و ... را به میان می‌آورند.

ما پای میز مذاکره آمدیم تا ثابت کنیم طرف مقابل قابل اعتماد نیست. ما به عهدوپیمان خود پایبند هستیم اما طرف اصلا نمی‌فهمد عهدوپیمان چیست؟ تعهدات کدام است؟ آنها با زبان زور حرف می‌زنند. ما هم در وقت خود از این زبان ضرورتا استفاده می‌کنیم. به همین دلیل طی 30 سال گذشته همه ترفندها و توطئه‌های آمریکا را در ایران خنثی کردیم و در منطقه قدم به قدم آنها را به عقب‌نشینی وادار کردیم. ما غده سرطانی منطقه یعنی رژیم اشغالگر قدس و مولود نامشروع استکبار جهانی را در مرزهای خود محصور کردیم و جلوی دامنه تصرفات ارضی و نفوذ آن در قدرت‌های منطقه را گرفتیم. به همین دلیل در جنگ 33 روزه ، 8روزه، 22 روزه و 51 روزه به شدت صهیونیست‌ها را تنبیه کردیم.

مذاکرات هسته‌ای هژمونی ابرقدرتی آمریکایی‌ها و اقمار آن را زیر سئوال برده است. دنیا می‌داند آنها براساس یک دروغ بساط مذاکره را پهن کرده‌اند. آنها از قدرت انقلاب و قدرت ملت ما می‌ترسند. اگر نمی‌ترسیدند دلیل نداشت خود را به این ذلت بیندازند که در جهان این‌طور تلقی شود که مگر در ایران چه قدرتی وجود دارد که نه تنها آمریکا نمی‌تواند با آن مقابله کند بلکه رفته شرکای خود را هم آورده است. شرکای اروپایی او کفایت نمی‌کرده است. حتی رفته چین و روسیه را هم ضمیمه آن کرده است.

پس در ایران خبرهایی است که این همه سراسیمگی و التهاب و ترس از آن وجود دارد. لزوما این خبر به تولید بمب اتمی مربوط نیست چون خود آنها هم بمب دارند. اگر بمب اتمی این همه نفرت‌انگیز و خطرناک بود قاعدتا آنها به مقام تنافر و تخاصم می‌رسیدند و لزوما نباید زیر یک سقف با هم جمع شوند.

از مذاکرات مسقط و سپس وین تا پایان مهلت مقرر چیزی بیرون نمی‌آید. اگر توافقی صورت گیرد فتح‌الفتوحی صورت نگرفته است نه برای ما و نه برای آنها و اگر هم توافقی صورت نگیرد باز هم اتفاق جدیدی رخ نداده است چون هر دو طرف برمی‌گردند بر موضع گذشته خود، بویژه آنکه در ایران محاسبات جدیدی در بازگشت به نقطه اول نیز حتما به وجود خواهد آمد و خواب راحت را از آنان خواهد ربود.

آیت‌الله جوادی آملی یک توصیه حکیمانه به تیم مذاکره‌کننده کرده بودند و فرموده‌بودند: «وقتی با آنها دست می‌دهید حتما انگشتان خود را بشمارید.» این نهایت هوشمندی ما را نشان می‌دهد که حواس‌مان باشد چیزی را از دست ندهیم. دستاوردهای علمی در ایران بویژه دستاوردهای هسته‌ای محصول کار بزرگ دانشمندان مومن و مسلمان ماست. آنها علاوه بر زحماتی که در این باره کشیدند خون مقدس خود را برای اعتلای ایران و اقتدار علمی ایران تقدیم کردند. آنها باید بدانند چه چیزی را می‌دهند ]داده‌اند[ چه چیزی را می‌خواهند بگیرند. متاسفانه کل مذاکرات یک‌سال گذشته بیشتر اختصاص به این داشت که ما چه چیزی را باید بدهیم. وقت کافی برای اینکه چه چیزی را باید بگیریم در گفتگوها صرف نکردیم. این یک اشتباه راهبردی در مذاکرات بود. اکنون که بحث لغو تحریم‌هاست آمریکایی‌ها بازی درآوردند و فهرستی از موضوعات را روی میز مذاکرات گذاشته‌‌اند که اگر 10 سال هم درباره آن سخن بگوییم چیزی از آن درنمی‌آید. فکر می‌کنم این بخش از مذاکرات باید بدون هیچ قهقهه و خنده‌ای برگزار شود و اخم ما کمترین چیزی است که باید به طرف مقابل تفهیم کرد.

لغو همه تحریم‌ها از سوی هر کس و در همه سطوح از خطوط قرمز ماست. اصلا مذاکره‌پذیر نیست. اگر آنها بخواهند از لایه‌بندی تحریم‌ها یا زمان‌بندی آن حرفی بزنند، باید دانست مذاکرات یک سال گذشته یک فریب بیش نبوده است. پاسخ این فریب را هم باید سریع و بدون دفع وقت داد.

حوزه این پاسخ هم محدود به امور هسته‌ای ایران نباید باشد. ایران باید از همه ظرفیت خود در منطقه و جهان در هر حوزه‌ای استفاده کند. باید به آنها تفهیم کرد روزهای پس از عدم توافق، روزهای سیاهی برای آنها خواهد بود. این را نه در حرف بلکه باید در عمل تجربه کنند. اولین اعلام آن قطعا واکنش ملت ایران به این فریب و نیرنگ خواهد بود. جنایتی به نام تداوم تحریم‌‌ها باید پاسخ عملی از سوی دولت و ملت ایران در پی داشته باشد.

محمدکاظم انبارلویی-anbarloee.ir