با آنکه شمار طرفداری از دولت در رسانه های مکتوب و نیز در فضای مجازی غلبه دارد بر رسانه های منتقد دولت اما دولت همچنان از ضعف رسانه ای در تقویت دیدگاههای خود رنج می برد.
اخبار در رسانه ملی و نیز شبکه های متعدد این رسانه در اختیار روابط عمومی دستگاههای اجرایی است. اما این ارتباط یک سویه کمکی به انتقال خدمات دولت به افکار عمومی نمی کند. مشکل کجاست؟ به نظر می رسد دولت با خرج میلیاردها تومان برای تبلیغات خود دچار فقد "طراحی پیام" برای خدمات خود است.
اتاق فکر دولت فاقد دانش حرفه ای برای طراحی پیام جهت خدمات خود است. با اندک نقدی از سوی منتقدین هرچند مشفقانه برخی از مسئولین به‌هم می ریزند و مطالبی حاکی از بی مهری به منتقدین و مردم می گویند که خود قادر نیستند آن را جمع کنند.
دولت در مدیریت سیاست داخلی، سیاست خارجی، اقتصاد و در حوزه اجتماعی دچار مشکل است. گردش اطلاعات در میان مسئولین درست صورت نمی گیرد و ارتباطات حاصل از این گردش اطلاعات ناقص است.کانالهای اطلاعاتی و ارتباطی با مسئولان دچار مسمومیت شدید است. آنها گاهی دوست را دشمن و دشمن را دوست فرض می‌کنند.
اینکه دولت مدام از رسانه ها طلبکاری کند بدون اینکه فکری برای بدهکاری خود نماید رویکرد درستی نیست. طراحان پیام در ریاست جمهوری برای ارائه خدمات دولت و تبلیغ و ترویج آن راه خوبی انتخاب نکرده اند.
دولت های هشتم، نهم و دهم زیر چکش نقد رسانه ها از جمله رسانه ملی قرار داشتند. اما رؤسای آن دولتها هرگز زبان به شکوه و شکایت نگشودند. اما در دولت یازدهم با آنکه منتقدین دست به عصا راه می روند و سعی می‌کنند رعایت ظرفیت نقدپذیری دولت و رئیس جمهور را بکنند مرتب از سوی رئیس دولت و مسئولان دولتی با عباراتی تند و حاکی از بی مهری نواخته
می شوند دولت در زمینه مذاکرات هسته ای اجازه نقد مشفقانه در رسانه ملی را هم نمی دهد. حتی به برخی منتقدین در
رسانه ها و دانشگاهها چنین اجازه ای داده نمی شود. اصولگرایان از دستگاههای اجرایی جاروشده اند و جای آنها را اصلاح طلبان تندرو گرفته اند اما گله ای نمی کنند.
در زمینه مبارزه با فساد کارنامه روشنی دیده نمی شود. مردم هنوز نمی دانند دولت با رانت 650 میلیون یورویی چه کرده است؟ مردم نمی دانند چرا برداشت غیرقانونی 1/4 میلیارد دلاری از صندوق توسعه ملی صورت گرفته است؟ و وقتی نهادهای نظارتی اعتراض می‌کنند دولت از موضع طلبکاری انکار و نمایندگان مجلس و منتقدین را تهدید به تعقیب حقوقی می کند.
سرو ته همین موضوع با یک بیانیه متناقض سرهم بندی می‌شود و هیچ توضیحی به افکار عمومی در مورد چند و چون آن داده
نمی شود.درحوزه اجتماعی و فرهنگی نخبگان جامعه، مراجع تقلید و برجستگان دانشگاهها نقدهایی می‌کنند اما پاسخی
نمی شنوند.چهارشنبه گذشته نوبخت سخنگوی دولت صدا و سیما را متهم کرد که در برخی موارد "ملی"عمل نمی کند.محمد هاشمی هم فرصت را غنیمت شمرده و در مصاحبه ای صدا و سیما را متهم کرد که می‌خواهند مردم را نا امید کنند.علی یونسی دستیار ویژه رئیس جمهور به جای پاسخگویی به نقد منتقدین آنها را متصف به صفت "رسانه اپوزیسیون دولت" کرده بود.نوبخت نیز در همین مصاحبه آخر هفته برخی رسانه ها را متهم کرد "در حد یک سایت اپوزیسیون مخالف دولت" هستند.این رویکرد نشان می دهد سخنگوی دولت، به جای روشنگری در مورد خدمات دولت و دفاع از عملکرد دولت گزینه حمله به منتقدین را انتخاب کرده است در این گزینه هم به بیراهه رفته است و می خواهد از "منتقد، مخالف بسازد"؟!
اگر دولت دستش در طراحی پیام جهت ارائه و اطلاع رسانی در مورد خدمات و در نقد مبتنی بر عقلانیت در دفاع از عملکرد خود پرباشد، هرگز به چنین گزینه ای نخواهد رسید.
حال اگر دولت چنین مشکلی دارد، انتظار معجزه داشتن از رسانه ملی خیلی معقول نیست. نباید مرتبت صدا و سیما با آن اوصافی که امام (ره) و رهبری از رسانه ملی دارند درحد یک روابط عمومی ناکارآمد درخصوص توجیه عملکرد دولت فروکاسته شود.