دولت و تهاجم فرهنگی

(18 فروردین 95)

حوزه فرهنگ همچنان مظلوم‌ترین حوزه در برنامه‌های توسعه کشور است. فرهنگ در مختصات برنامه توسعه جمهوری اسلامی به عنوان یک کشتزار بزرگ، بخش «دیمی» محسوب می‌شود که به آبیاری نیازی ندارد و فقط منتظر بارش‌های الهی است.محرم، صفر و رمضان فصل بارش‌های الهی در سرزمین‌های وسیع و خشک فرهنگ کشور است که توانسته است روح معنویت اسلامی ـ ایرانی را در کشور کهنسال ما حفظ کند. ایران ریشه در اعماق فرهنگ بشری دارد و سهم عظیمی در بازتولید تمدن بشری ایفا می‌کند.

همانطور که واردات و قاچاق کمر تولید اقتصادی را در داخل شکسته است، فرهنگ وارداتی و قاچاق کالاهای فرهنگی می‌رود تا کمر تولید اصیل فرهنگی را در داخل بشکند.صدها کانال ماهواره‌ای و دسترسی بی حساب و کتاب به اینترنت و دگرگونی‌های وسیع در وادی ارتباطات و اطلاعات به مثابه آبیاری قطره ای و بهره‌مندی از تکنولوژی روز، سرزمین‌های خشک فرهنگی ما را سیراب کرده و آثار وجود خود را در سبک زندگی ما، گویش‌ها، لباس و پوشش ما و حتی آرایش ظاهری ما نشان می‌دهد. 

مشکل ما در حوزه فرهنگ بسیار عمیق و جدی است. ما در وضعیتی قرار داریم که هنوز به درستی ابعاد آن را نمی‌شناسیم. پوسیدگی فرهنگی آهسته و پنهان عمل می‌کند. موریانه تبلیغ و ترویج احکام مدرنیته حیات فرهنگی ما را تهدید می‌کند و آثار خود را در حوزه سیاسی نیز نشان می‌دهد. رسانه ملی در برابر این تهاجم سهمگین اولین سنگر و قوی‌ترین آن است. دولت در حالی که با افتخار اعلام می‌کند که اینترنت پرسرعت را به اعماق روستاها برده است نسبت به تامین بودجه رسانه ملی بی‌مهری می کند. مفهوم این رویکرد آن است که دولت دست اندرکار تسهیل واردات فرهنگی غرب به جامعه و بی‌اعتنا به قاچاق کالاهای فرهنگی، جلوی تولید فرهنگی اصیل اسلامی ـ ایرانی را سد کرده است.

فرهنگ کشور در طول قرون متمادی با تلاش علما و دانشمندان و خردمندان جامعه ایرانی با تلاش مستمر نسل‌ها مثقال مثقال به دست آمده است. اکنون این گوهر گرانبها در معرض تاراج تندبادهای فرهنگ مدرنیته با سرعت محیرالعقول قرار دارد. هجوم فرهنگ و ارزش‌های مدرنیته از مشروطه به ساخت سیاست، اقتصاد و فرهنگ کشور شروع شد. علما، دانشمندان و روشنفکران در برابر این هجوم ایستادند و از استقلال فرهنگی اسلام و ایران جانانه دفاع کردند اما این نبرد همچنان ادامه دارد و اکنون شکل پیچیده‌تری به خود گرفته است.

نظام و دولت در حوزه امنیت ملی خوب عمل کرده است. تست موشک‌های بالستیک و به رخ کشیدن شهر و شهرک‌های موشکی در عمق 500 متری زمین رعشه بر اندام دشمن انداخته است. کشور اکنون از نظر مراقبت دفاعی در زمین و هوا و دریا در وضعیت بی‌نظیری به سر می‌برد. به طوری که تجاوز لشکر و خشم آمریکا در طول دو هزار کیلومتر مرز آبی ما در جنوب رصد می‌شود و تفنگداران آمریکا با خفت و خواری به اسارت گرفته می‌شوند. اما در حوزه فرهنگ و اجتماع، مرزهای ما به شدت مورد هجوم و تجاوز دشمن است. آنها نه تنها مرزهای جغرافیایی ما را درنوردیدند، بلکه حتی در کوچه و خیابان و به داخل خانه‌های ما راه یافته‌اند.

علامت استیلای فرهنگی همین پرچمی است که به صورت آنتن‌های ماهواره بر سر پشت بام خانه‌ها خودنمایی می‌کند. کاهش بودجه رسانه ملی به معنای آن است که دولت در برابر این تهاجم وسیع دشمن حاضر نیست حتی جیره غذایی سربازانی را که در این وادی می‌جنگند تامین کند.

دولت از امکانات وسیع خود برای جلوگیری از این هجوم بی‌امان استفاده نمی‌کند. سایت‌ها و کانال‌های ماهواره‌ای، فیلم‌های پورنو و مستهجن عفونت فرهنگی تولید می‌کند. دولت حتی حاضر نیست از طریق فیلترینگ جلوی این عفونت را بگیرد. عمق فاجعه وسیع‌تر از آن است که تصور شود.

دولت بودجه 95 را بی‌برنامه بسته است و حاضر نیست در این مورد فکری کند. حوزه‌های علمیه، مراکز علمی و فرهنگی کشور، ان.جی.اوهای مردم نهاد، مساجد، تکیه‌ها، هیئت‌های مذهبی و... باید فکری بکنند، اگر امروز به فکر آن نباشیم فردا خیلی دیر است.

محمدکاظم انبارلویی-anbarloee.ir