(9 خرداد 96)
یکی از مسائل مهمی که این روزها ذهن فیلسوفان سیاسی را به خود مشغول داشته، دوام و بقای دموکراسی های معمول است. فلسفه رأی مردم، انتخابات و تداوم قدرت در مدیریت یک نظام مردمسالار، کارآمدی است. یعنی دست مردم برای انتخاب حاکمان بهتر، اصیل تر، شجاع تر، مدیرتر و عادل تر باز باشد و گرفتار حاکمان مادام العمری نشوند. از زمان ظهور انقلابات رنگی و با مداخله قدرت های خارجی در رقابت های انتخاباتی، مفهوم یاد شده در رقابت ها به حاشیه رفته و متن رقابت ها تابعی از متغیر منافع و مصالح قدرت های برون مرزی شده و در این میان مفهوم منافع و مصالح ملی به طاق نسیان کوبیده شده است.
انقلاب اسلامی از ابتدا مورد حقد و کینه دشمنان اسلام بوده و همان ها از اول نوید سقوط نظام در بازه های زمانی 6 ماهه، یک ساله و دو ساله را می دادند. امروز با استحکام مبانی اسلامیت و جمهوریت و آزمون نبردهای سخت و نرم، آنها به کلی از براندازی نظام ناامید شده، لذا تمام استعداد زیرساخت های ارتباطی در داخل و خارج کشور را معطوف به اثرگذاری روی نتایج انتخابات کرده اند.
آنها برآنند حتی اگر نتوانستند روی نتایج اثرگذاری کنند، با استقرار دولت بر خلاف اراده خود، آن را از درون دچار تلاشی و درگیری های داخلی کنند و نگذارند مفهوم «کارآمدی» در ذهن مردم به عنوان اصلی‌ترین مؤلفه رقابت بنشیند.
اقتصاد و امور معیشت مردم مهم ترین موضوع آوردگاه «کارآمدی» در رقابت های انتخاباتی است. پس از اقتصاد، مسائل اجتماعی و فرهنگی و نیز سیاست داخلی و خارجی در درجه اهمیت دیگر قرار می‌گیرند.
قدرت هایی که کمر همت به هدم جمهوری اسلامی بسته اند هرگز اجازه نمی دهند کارآمدی اقتصادی در متن موضوعات رقابت به عنوان یک گفتمان اصیل در داخل قرار گیرد. چون این ریل، نظام را در فرآیند رسیدن به اهداف توسعه و پیشرفت یاری می کند و این چیزی است که خیلی مطلوب بیگانگان نیست.
نخبگان سیاسی باید این هوشمندی را حفظ کنند. اگر اصل حفظ نظام است نه حفظ خود و جناح خود، مسیر تبلیغات انتخابات را طوری مدیریت کنند که از مدار گفتمان کارآمدی خارج نشود. اگر این توفیق را نداشته باشند عملاً این امکان را در اختیار اغیار می‌گذارند که به قوام و دوام دموکراسی در ایران آسیب بزنند و امنیت و اقتدار ملی را به مخاطره بیندازند. تجربه فتنه 88 به ملت نشان داد که اراده های بیرون از نظام چگونه اصیل ترین نیروهای انقلاب را به گرداب جاه طلبی و
قدرت طلبی می‌کشاند و انقلاب را از وجود آنها بی بهره می سازد.
طمع‌ورزی جریان اصلاحات به این تاثیرگذاری و فرستادن وزیر ارشاد دولت اصلاحات به لندن و هدایت نقش آفرینی دشمن از رادیو
«بی بی سی» بلندگوی استعمار پیر و تکمیل زیرساخت های ارتباطی دشمن در داخل و خارج، به همین بی اعتقادی به نظام مردمسالار دینی و ترویج منافع بیگانگان به منافع ملت برمی گردد.
پذیرش بی چون و چرای نتایج انتخابات در سال های 92 و 96 از سوی یک ضلع رقابت و تبریک به منتخب ملت، رعایت ادب و آداب رقابت در مردمسالاری دینی را تحکیم بخشید.
همچنین تمکین نامزدهای مطرح قبل و بعد از انتخابات در مورد تأیید یا عدم احراز صلاحیت نامزدها از سوی شورای نگهبان، آرامش را به حوزه رقابت ها برگرداند و امنیت و اقتدار ملی را از گزند آسیب سرویس های امنیتی و سیاسی دشمن در داخل و خارج مصون داشت. نظرسنجی های انتخاباتی قبل و بعد از انتخابات اخیر نشان می دهد که هنوز مردم 70 درصد مشکلات کشور را در حوزه اقتصاد، آن هم در موضوعات مهم تورم، گرانی، اشتغال و رکود می دانند.
اینکه چه کسی می تواند این معضل را حل کند، داوری اکثریت مردم بنا به آرایی که به صندوق ها ریخته شده، این است که دولت مستقر را در دور دوم خدمت خود دوباره بیازماید.
هر چند رئیس دولت در دورخیز تبلیغات انتخاباتی خود سعی کرد دوقطبی کارآمدی و ناکارآمدی در حوزه اقتصاد را به حوزه های دیگر بکشاندتا بتواند روی توازن رأی اثرگذاری کند، اما موضوع پاسخ دولت به مطالبات معیشتی هرگز از ذهن رأی دهندگان خارج نشده است و حتی در صفوف رأی گیری، آنها که به منتخب ملت رأی داده‌اند گله گذاری های خود را از ناکارآمدی دولت در حوزه اقتصادی داشتند.
شرط اینکه رقابت های انتخاباتی از اثرگذاری دشمنان نظام مصون بماند، این است که نخبگان جامعه و طرف های رقابت با تأکید روی مبانی و اصول اسلام و نظام مقدس جمهوری اسلامی پافشاری کنند و از طمع ورزی مبتنی بر حمایت آنها فاصله بگیرند.
لذا توان دفاعی، امنیت، سیاست داخلی و خارجی را باید از حوزه رقابت خارج کرد یا کمرنگ نمود. چرا که وقتی امنیت ملی و توان دفاعی کشور و سیاست داخلی و خارجی در گفتمان رقابت از حوزه ناکارآمدی و کارآمدی پیشی بگیرد، گسل های قومی، قبیله ای، مذهبی و حتی طبقاتی فعال می شود و امنیت و اقتدار ملی هدف قرار می‌گیرد، یعنی همان چیزی که دشمن می خواهد.
وقتی در حوزه سیاست خارجی یک ضلع رقابت، نرم و ضلع دیگر، سخت معرفی می شود، طبیعی است اصل مداخله در امور داخلی کشور و اثرگذاری روی انتخابات توسط بیگانگان شکل می گیرد و طبیعی جلوه می کند و استقلال ملی که اساس حیات سیاسی ملت است به مخاطره می افتد.
مقام معظم رهبری در دیدار با قاریان و حافظان قرآن در نخستین روز ماه مبارک رمضان به این مهم عنایت فرموده و گفتند: «ملت و مسئولین در ذکر مبانی اسلامی صریح باشند.» حکمت مهم این سخن در آن است که اغیار را از امید بستن به هر یک از اضلاع رقابت مأیوس می کند و نظام رقابت و گفتمان رقابت را از دستور کار مداخله خارجی و اثرگذاری دشمنان داخلی، خارج کرده و در گفتمان کارآمدی و ناکارآمدی متمرکز می کند.
محمدکاظم انبارلویی