تا رسیدن به دولت و جامعه اسلامی

(9 شهریور 96)

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار سه ساعته طلاب حوزه علمیه استان تهران نکته بسیار مهمی را مطرح و فرمودند؛ «تا رسیدن به نقطه تشکیل دولت اسلامی و جامعه اسلامی فاصله زیادی وجود دارد.» در حالی که نزدیک به چهار دهه از پیروزی انقلاب می گذرد، چرا ما تا تشکیل دولت اسلامی و جامعه اسلامی فاصله داریم؟ این نخستین بار نیست که مقام معظم رهبری این نکته را مطرح کردند، قبلاً نیز به این سخن تفوه فرمودند.

دولت اسلامی چیست؟ مختصات آن کدام است؟ چه کسی متکفل تشکیل جامعه اسلامی در ایران است؟ طبیعی است پاسخ آن دولت اسلامی است. پس چرا دولت اسلامی تشکیل نمی شود؟

رهبر انقلاب اسلامی تثبیت انقلاب و جامعه اسلامی را نیازمند تداوم مبارزه دانستند و در تعریف مبارزه فرمودند؛ «مبارزه یعنی تلاش، مجاهدت، همفکری و متشکل شدن.»

پس این همه تلاش و مجاهدت و همفکری در سال‌های اخیر به کجا انجامیده که نتوانسته ایم دولت اسلامی را شکل دهیم؟

انقلاب را باید انقلابیون هدایت کنند. اگر به دست نامحرمان بیفتد قطعاً به بیراهه می رود. پس به این پرسش می رسیم که رسم و رسوم انقلابی گری و شاخص‌های آن کدام است؟

1- اولین شاخص انقلابی گری، استبداد و استکبارستیزی است. انقلاب در مقابل جبهه متحد کفر و نفاق و سلطه بیگانگان قرار دارد. دشمنان اسلام حتی یک لحظه از مبارزه با انقلاب فارغ نبودند. اگر کسانی در مصادر امور قرار گیرند که عزم مبارزه با استکبار نداشته باشند و خدای ناکرده سر در آخور فتنه داشته باشند، طبیعی است شکل‌گیری دولت اسلامی به تأخیر می افتد. به همین دلیل بارها گفته شده است که فتنه، خط قرمز نظام است. مسئولین باید خشم انقلابی ملت ایران علیه آمریکا را نمایندگی کنند.

2- خدمت خالصانه و بدون منت از شاخصه‌های انقلابی‌گری است. اگر کسانی در رأس امور باشند که به خاطر کارهای نکرده، سر مردم منت بگذارند و در خدمات خود فهرستی از صدمات داشته باشند و آن را به عنوان خدمات به مردم قالب کنند و اخلاص در عمل نداشته باشند، تشکیل دولت اسلامی به تأخیر می‌افتد.

3- اگر کسانی در رأس امور قرار گیرند که در پایبندی به ارزش‌های اسلامی و انقلابی تردید کنند، در مسیر تحریف خط امام و رهبری قرار گیرند و مرزبندی شفافی با دشمنان نظام نداشته باشند، شکل‌گیری دولت اسلامی در هاله ‌ای از ابهام قرار می گیرد.

4- اگر کسانی در مصادر امور قرار گیرند که از سلامت اخلاقی برخوردار نباشد و زبان به توهین و طعنه بگشایند و در دفاع از حقوق ملی، کاهلی نشان دهند و شجاعت در اقدام و عمل از خود بروز ندهند، تأخیر در 

شکل گیری دولت اسلامی حتمی است.

5- اگر مبارزه با فقر ، فساد و تبعیض در کارکرد دولت ظهور نداشته باشد و فساد تا حساس‌ترین رده‌ها نفوذ کند، پاکدستی و ساده‌زیستی فراموش شود و نوعی اشرافی گری در طبقات جامعه ظهور کند، نمی توان سرعت نزدیک شدن به دولت اسلامی را طبیعی دانست. چرا برخی مقامات حاضر نیستند طبق قانون اساسی، فهرست اموال و دارایی‌های خود را حتی به مقامات مسئول کشور بدهند؟!

6- اگر در مبانی اسلام و امام (ره) تردید کنیم و اسلام تحجر و التقاط و انحراف و آلوده به سکولاریزم از رسانه‌ها تبلیغ و ترویج شود و در دفاع اسلام ناب محمدی (ص) قصور نشان دهیم، با دولت اسلامی فاصله می گیریم و این فاصله هر روز بیشتر می شود.

این یک حقیقت است که بعد از انقلاب هر جا انقلابی عمل کردیم، موفق شدیم و یک گام به تشکیل دولت اسلامی و جامعه اسلامی نزدیک شدیم و هر جا که به سمت سازش رفتیم و شاخص‌های انقلابی گری را فراموش و از حرکت های جهادی غفلت کردیم، از رسیدن به جامعه اسلامی و دولت اسلامی بازماندیم.

سهم روحانیت و حوزه‌های علمیه در شکل‌گیری دولت اسلامی و جامعه اسلامی، تعیین کننده است. مقام معظم رهبری در دیدار یاد شده فرمودند: «رسالت روحانیت، ایجاد حاکمیت جهان بینی توحیدی و حیات طیبه است.» تا روح توحید و حیات طیبه در جامعه ما ریشه ندواند، رسیدن به دولت اسلامی و جامعه اسلامی به یک رؤیا تبدیل خواهد شد.

شهدای گرانقدر انقلاب اسلامی به ویژه شهدای شهریور ماه سال 60، 

شهیدان رجایی و باهنر، در مسیر تشکیل دولت اسلامی و جامعه اسلامی حرکت می کردند. منافقین در داخل و 

استکبار جهانی از خارج، با تیغ ترور در مسیر این شکل‌گیری اخلال به وجود آوردند. این اخلال همچنان ادامه دارد. مردم در برابر این اخلال ایستادند و از جمهوریت و اسلامیت نظام دفاع و چارچوب های نظام را حفظ کردند تا نخبگان به معماری دولت و جامعه اسلامی بپردازند. دولت دوازدهم باید ثابت کند در این مسیر، حرکت می کند و همه مردم و به ویژه نخبگان باید این دولت را در مسیر رسیدن به دولت اسلامی و جامعه اسلامی یاری کنند.