چه باید کرد؟

(3 آبان 96)

اولین آیه سوره توبه وقتی خبر از لغو هر گونه پیمان موجود میان مشرکان با مسلمانان می دهد، بیزاری خدا و رسول او از مشرکان را نیز اعلام می کند.

خداوند در این سوره می فرماید؛ شما بارها کفار و مشرکین را آزموده‌ و عهدشکنی آنها را چشیده اید. پس چگونه است که به آنها اعتماد می کنید؟ در حالی که قدرت یابند از هیچ چیز پروا ندارند.

قرآن در این باره این پرسش را مطرح می کند؛ آنها عهد خود را شکستند، شما چرا بر عهد خود باقی هستید؟ چرا با قومی که عهد خود را شکسته اند نمی جنگید؟ بعد خداوند امر می فرماید؛ با ائمه کفر بجنگید، خدا آنها را به دست شما مجازات می کند. آنها اهل عهد و پیمان نیستند، به آنها نمی شود اعتماد کرد. (1)

قرآن تکلیف مسلمانان را با جماعت «ناکث» و «عهدشکن» معلوم کرده است. در عمل به این تکلیف هیچ تردیدی نباید کرد.

دو سال پیش موافقتنامه موسوم به برجام پس از بررسی های دقیق در مجلس و شورای عالی امنیت ملی به شرط رعایت 9 بند از سوی رهبر معظم انقلاب پذیرفته شد و قرار شد دولت برای اجرایی کردن آن اقدام کند.

همچنین قرار شد دولت علاوه بر رعایت مشروط 9 گانه رهبری، ملاحظاتی را که در 10 بند و نیز شروط مجلس در 9 بند که حاوی مطالب مهم پیرامون حفظ منافع ملی و مصالح عالیه کشور در خصوص نحوه اجرای برجام است، رعایت کند.

اینکه دولت ظرف دو سال گذشته چه قدر قوانین یاد شده را رعایت کرده خیلی مهم است اما فعلا مورد بحث ما نیست. آنچه امروز مورد بحث ماست تعیین تکلیف دولت در برابر بدعهدی آمریکا و فریبکاری اروپا، وفق ملاحظات قانونی یاد شده است.

دو روز پیش وزارت خارجه در تازه ترین گزارش خود در اجرای برجام به کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس به 20 مورد نقض، بدعهدی، تاخیر، تعلل و تخطی آمریکا از برجام اشاره کرده است و موانع و چالش ها در اجرای برجام را مفصل توضیح داده است.

در این گزارش از مصوبه کنگره در مورد تحریم های جدید غیرهسته ای (موشکی، تسلیحاتی، حقوق بشر و تروریسم) به تفصیل سخن گفته و از تحریم سپاه به عنوان قانون جدید تحریمی یاد شده است.

بازنگری دولت جدید آمریکا در قبال ایران و نیز برجام فصل دیگری از این گزارش است.

بر اساس بند 3 و 2 طرح قانونی «اقدام متناسب و متقابل دولت در اجرای برجام» قرار شد دولت در برابر هر گونه اقدام مبتنی بر فشار و تهدید به هر بهانه ای و نیز هر گونه عدم پایبندی طرف مقابل در زمینه لغو موثر تحریم ها یا بازگرداندن تحریم های لغو شده و یا وضع تحریم های جدید، ضمن رصد، اقدام متقابل در جهت احقاق حقوق ملت ایران انجام دهد. قرار شد در برابر بدعهدی طرف مقابل همکاری های داوطلبانه را متوقف و توسعه سریع برنامه های هسته ای ایران را سامان دهد.

اکنون دو سال از اجرای برجام گذشته است. طرف مقابل به همه اهداف خود در محدود کردن فعالیت های هسته ای ایران و حتی فراتر از آن دست پیدا کرده است. اما به هیچ یک از تعهدات خود عمل نکرده است.

کمتر از یک هفته دیگر آمریکایی ها می روند دنبال اعمال و اجرای «مادر تحریم ها». آنها از برجام عبور کرده و یک صورت حساب جدید روی میز مذاکره گذاشته اند که وقیحانه تر از درخواست‌ های آنها در مذاکرات برجام است؛

1- محدودیت های هسته ای زمان دار در برجام باید تا ابد برقرار باشد.

2- تست موشکی متوقف فعالیت های دستیابی به قدرت دفاعی محدود شود.

3- فعالیت های ضد تروریستی ایران در منطقه برچیده شود و ایران با راهبرد آمریکا و رژیم صهیونیستی در منطقه همگرایی نشان دهد.

با این خیزی که آمریکایی‌ها در پسابرجام برداشته اند می شود پیش‌بینی کرد برنامه واشنگتن در 10 سال آینده این است که ارتش ایران حتی برای دفاع از خود برای حمل و استفاده از یک کلت باید از آمریکایی ها مجوز بگیرد. سپاه و ارتش ایران هم در راهبردهای نظامی منطقه ای آمریکا جزو ابواب جمعی تفنگداران آمریکا باشند!

چنین ذلتی را هیچ دولتی در ایران نمی پذیرد و چنین حقارتی را ملت فقط با نشاندن سرب داغ در وسط دو چشم سربازان آمریکایی در منطقه پاسخ خواهد داد.

کنگره آمریکا این روزها خیلی فعال است و در همراهی و همزبانی با کاخ سفید، خود را به دیوانگی زده است.

مجلس شورای اسلامی در عمل به مصوبه خود و پی گیری مفاد 9 گانه شروط پذیرش برجام باید به میدان بیاید و پاسخ عربده کشی ترامپ و بدمستی های کنگره را بدهد. همه خطوط عملیاتی ما در پاسخ به بدعهدی دشمن در مصوبه مجلس و شروط رهبری و ملاحظات شورای عالی امنیت ملی مشخص است.

تکلیف دولت نیز در این معرکه گیری غرب مشخص است. برجام معتبرترین قرارداد بین المللی است و جنبه معاهده دو دولت را ندارد، یک قرارداد دو جانبه نیست، یک قراردادی است که امضای 6 کشور جهان که ادعای تمدن، اخلاق و ادب و رعایت حقوق بین المللی دارند، پای آن گذاشته شده است.

دولت آمریکا رسماً اعلام کرده است نه برجام بلکه هیچ قرارداد بین المللی را به رسمیت نمی شناسد. پس تکلیف ما با آمریکایی ها روشن است، با اروپایی‌ها هم که یا سکوت کرده اند یا با بدعهدی آمریکایی ها همراهی می کنند، روشن است.

پس چه چیز تا کنون مانع آن شده است که دولت و مجلس به شرح وظایفی که در شروط پذیرش برجام نوشته شده عمل نکنند؟ همچنین چه چیز مانع آن است که مفاد پیش‌ بینی برجام در بدعهدی هر یک از طرفین منازعه، عملیاتی نشود؟

مردم منتظر راهکارهای عملی دولت و مجلس در برخورد با نقض عهد دشمن هستند. راهی که آمریکایی‌ ها می روند نقض عهد نیست، اعلام جنگ است. ملت در این رویارویی هیچ تردیدی ندارد. مرگ بر آمریکا را بلندتر از هر زمان، آن طور که صدایش را اعضای کاخ سفید و اهل کنگره بشنوند، فریاد خواهد زد.

باید دید آیا دولت و مجلس با این فریاد همراهی می کنند یا همچنان به کژراهه گفتگو و اعتماد امیدوارند؟ دولت و مجلس باید به این سؤال ملی که «چه باید کرد؟» پاسخ صریح، شفاف، قاطع و انقلابی بدهند.