(13 خرداد 97)
وصیت‌نامه سیاسی - الهی امام خمینی (ره) هفت سال قبل از ارتحال ملکوتی معظمٌ له نگاشته شده و در تاریخ 22 تیرماه 62 به صورت لاک و مهر شده نزد خبرگان اول به امانت رفت. چهار سال بعد از تاریخ 19 آذر 1366 مورد بازبینی قرار گرفت و طی مراسمی با حضور مقامات کشور، یک نسخه از آن در آستان قدس رضوی و نسخه‌ای دیگر در مجلس خبرگان گذاشته شد. امام (ره) در طول سال‌های پس از ارائه وصیت‌نامه، سخنان و پیام‌های زیادی را مطرح کردند که می‌توان آن را متمم یا مکمل وصیت‌نامه به عنوان روشنگری و تبیین خط مبارک ایشان دانست. امام خمینی (ره) یک حکیم، فیلسوف، فقیه و سیاستمدار برجسته، نه تنها در تاریخ معاصر بلکه تاریخ جهان اسلام است. آنچه که این ویژگی‌ها را برجسته تر می‌کند انقلابی بودن، انقلابی ماندن و انقلابیگری اوست. هیچ رجل انقلابی در تاریخ سرغ نداریم که به طاغوت زمان برای دستگرمی امر مبارزه، بگوید؛ «من اکنون قلب خود را برای سرنیزه های مأمورین شما حاضر کردم ولی برای قبول زورگویی‌ها وخضوع در مقابل جباری‌های شما حاضر نخواهم کرد.» (1) این پیام آتشین، نشان از یک گرمی و حرارت انقلابی در امر مبارزه بود که هیچ وقت به سردی نگرایید. این حرارت تا آخرین روزهای حیات امام (ره) از کلام و پیام او حتی اندکی کاستی نگرفت. کاستی لحن و بیان انقلابی و عمل انقلابی در تمام سال‌های پس از 15 خرداد 42 تا آخرین لحظات حیات امام (ره) را نه چشم دشمن دید نه گوش خصم، آن را شنید.
امام (ره) تنها سه ماه مانده به پایان عمر خود با عزل منتظری، انقلابی‌ترین حرکت دوران مبارزات خود را برای کوتاه‌کردن دست نامحرمان از نوامیس فکری جمهوری اسلامی، انجام داد. او تمام پیوندهای دوستی و مؤانست خود را با منتظری نادیده گرفت و مصالح انقلاب و امت اسلام را به هر پیوندی حتی همراهی سال‌ها مبارزه او ترجیح داده و اعلام فرمود: «با هیچ کس در هر مرتبه‌ای که باشد، عقد اخوت نبسته‌ام. چارچوب دوستی من در درستی راه هر فرد نهفته است.»
لحن امام (ره) در پذیرش قطعنامه 598 که باید نرم ترین لحن باشد، اما آن را باید تندترین و انقلابی‌ترین ادبیات حیات سیاسی او تلقی کرد. این پیام 25 صفحه است و در همه صفحات آن، خشم و کینه و ستیز انقلابی او علیه قداره‌بندان جهان و نوکران منطقه‌ای آن موج می‌زند. در این پیام، امام بر تداوم و استمرار جنگ پایان ناپذیر حق و باطل، فقر و غنا و استکبار و استضعاف و جنگ پابرهنگان با مرفهین بی‌درد تأکید می کنند و اعلام می فرمایند: «ما در یک سوی این جنگ مقدس قرار داریم و به دست و بازوی تمام مبارزانی که در سرتاسر جهان کوله‌بار چنین مبارزه‌ای را به دوش می‌کشند، بوسه می‌زنم.»
همانجاست که تصریح می فرمایند: «بحث مبارزه و رفاه و سرمایه، بحث قیام و راحت طلبی، بحث دنیاخواهی و آخرت جویی، هرگز با هم جمع نمی شوند، تنها آنهایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند.» امام (ره) با پذیرش قطعنامه 598 صریحاً اعلام می‌کنند: «قبول قطعنامه به معنای حل مسئله جنگ نیست.» و خطاب به رزمندگان سلحشور اسلام می فرمایند: «فرزندان انقلابی‌ام! بغض و کینه انقلابی‌تان را در سینه‌ها نگه دارید و با غضب و خشم به دشمنانتان بنگرید، بدانید پیروزی از آن شماست.» و نیز فرمودند: «اگر بندبند استخوان هایمان را جدا سازند، اگر سرمان را بالای دار ببرند، اگر زنده زنده در شعله‌های آتش بسوزانند، اگر زن و فرزندانمان را به اسارت ببرند، هرگز امان نامه کفر و شرک را امضاء نمی‌کنیم.»
او در تمام زندگی انقلابی‌اش هرگز از احدی جز خدا نترسید و حاضر نشد اندک انعطاف و نرمشی را نسبت به دشمن نشان دهد.
امام (ره) در آخرین پیام خود به مناسبت میلاد حضرت صاحب الزمان عجل الله تعالی فرجه الشریف خطاب به مسئولین نظام فرمودند: «مسئولین ما باید بدانند انقلاب محدود به ایران نیست. انقلاب مردم ایران نقطه شروع انقلاب بزرگ جهان اسلام به پرچمداری حضرت حجت ارواحنا فداه است. باید دولت تمام سعی و توان خود را برای اداره بهتر مردم بنماید ولی این بدان معنا نیست که آنها را از اهداف عظیم انقلاب که ایجاد حکومت جهانی اسلام است منصرف کند.»
هم او بود که در این پیام صراحتاً فرمود: «از مسئولین می‌خواهم از هیچ کس جز خدا نترسند و کمرها را محکم ببندند و دست از مبارزه و جهاد علیه فساد و فحشای سرمایه‌داری غرب و پوچی و تجاوز کمونیزم نکشند. ما هنوز در قدم‌های اول مبارزه جهانی خود علیه غرب و شرقیم.»
برخورد آشتی ناپذیر امام در مواجهه با دنیای کفر و استکبار و استبداد جهانی در این واژگان موج می‌زند. حتی بالاتر از این کلمات، با تأکید بر آشتی‌ناپذیری تصریح می‌کنند: «مگر بیش از این است که ما ظاهراً از جهانخواران شکست می‌خوریم و نابود می‌شویم؟ مگر بیش از این است که زنان و فرزندان خردسال
حزب الله در جهان به اسارت گرفته می‌شوند. مگر بیش از این است که فرزندان عزیز اسلام ناب محمدی در سراسر جهان به چوبه‌های دار می‌روند؟ بگذار دنیای پست و مادیت با ما چنین کنند ولی ما به وظیفه اسلامی خود باید عمل کنیم.»
امام (ره) خطاب به فرزندان انقلابی خود در همین پیام فرمودند: «همیشه با بصیرت و با چشمان باز به دشمنان خیره شوید. آنان را آرام نگذارید. اگر آرام بگذارید لحظه‌ای آرام‌تان نمی‌گذارند.»
امروز فرزندان انقلابی امام در سرتاسر مرز رژیم صهیونیستی در غزه، لبنان و سوریه به صف نشسته‌اند. آنها در جنگ 8 روزه ، 33 روزه و 55 روزه نشان دادند که آنچه امام (ره) به عنوان تجربه ادراکات انقلابی فرموده بودند، درست بود. در تمامی این نبردها پیشنهاد آتش‌بس از طرف دشمن بوده است. پس نقطه ضعف دشمن در همین جاست. پاسخ اخیر رزمندگان اسلام در جبهه جولان، امضای دیگری بر همین دیدگاه امام (ره) بود. امروز روزی است که حلقوم استبداد و استکبار در جهان و منطقه در دستان پرقدرت رزمندگان اسلام در تنگه هرمز و باب المندب و سرتاسر خطوط جبهه مقاومت است. مستکبران که در این جبهه کم آورده‌اند، رفته‌اند بساط تحریم‌ها را به پا کرده و روز به روز به تحکیم زیرساخت‌های آن می‌افزایند.دولت اگر عزم انقلابیگری دارد، دیپلمات‌های ما اگر می‌خواهند انقلابی بمانند و انقلابی عمل کنند، دست از نرمش و انعطاف بردارند و آب پاکی را بر صفحات پیشنهادی صلح و سازش و کوتاه آمدن بریزند.هیچ انقلابی وسط نبرد و معرکه روی تفنگی که بر دوش دارد، معامله نمی‌کند. مفهوم این کار، اول خلع سلاح و سپس تیرباران است! من در حیرتم چگونه ما اجازه دادیم دشمن شروع کند به چانه‌زنی در مورد توان هسته‌ای ایران؟ و از آن حیرت بدتر آن است که چگونه است اجازه دادیم دشمنان راجع به توان موشکی ما و برد آنها اصلاً وارد گفتگو شوند؟ شک نکنیم دیپلمات‌های ما به غیر از حال و هوای انقلابیگری، نمی‌توانند مذاکرات را به پیش‌ببرند.
جهان اسلام این هفته روز جهانی قدس را در پیش رو دارد. در این روز تاریخی عزم انقلابی امت اسلام به نمایش در‌می‌آید. مردم انقلابی غزه نبرد بی‌امان راهپیمایی بازگشت را پی می‌گیرند و در خارج و داخل مرزهای اشغالی، جهان یکصدا علیه ستم و تجاوز و اشغالگری فریاد خواهد زد. دنیا می داند همه این ظرفیت انقلابی از امام (ره)، شهدای اسلام و شهدای انقلاب اسلامی پیدا شده است و ان شاء الله تا ظهور حضرت حجت ارواحنا فداه ادامه خواهد یافت.
دولت باید از این ظرفیت در مبارزه دیپلماتیک خود علیه استبداد و استکبار جهانی استفاده کند و ادبیات خود را با قداره‌بندان جهانی تغییر دهد.مقام معظم رهبری از زمانی که بار سنگین هدایت انقلاب اسلامی و هدایت امت اسلامی را بر دوش نهادند، 29 سال است یک لحظه از انقلابیگری در بیان و عمل خود غفلت نداشته است. او بارها تاکید فرموده است؛ «من انقلابی ام، به همین دلیل صریح، صادقانه و قاطعانه حرف می‌زنم.» او به پیروی از امام (ره) همیشه به انقلابیگری، انقلابی بودن و انقلابی ماندن توصیه فرموده است. امروز بر هیچ کس پوشیده نیست که راه حل مشکلات کشور، انقلابی نظر کردن و جهادی عمل کردن است.
پی نوشت:
1- پیام امام (ره) به مناسبت حمله چکمه‌پوشان شاه به مدرسه فیضیه در فروردین 1342 - صحیفه امام، ج1، ص 179-177