(14 تیر 97)
هشدار رئیس جمهور به غرب بویژه آمریکا در مورد اینکه اگر قرار باشد نفت ایران صادر نشود، نفت هیچ کشوری در منطقه صادر نخواهد شد، بازتاب وسیعی در رسانه‌های داخلی و خارجی داشت. مفهوم این تهدید آن است که کسانی که 0می‌خواهند جای نفت ایران را در بازارهای جهانی تأمین کنند اولین دریافت کننده پاسخ ایران خواهند بود. مفهوم دیگر این تهدید آن است کسانی که بانی مسدودسازی صادرات نفت ایران هستند از پاسخ ایران بی نصیب نخواهند بود. امروزه 40 درصد انرژی جهان از منطقه ما تأمین می شود. اگر جلوی صادرات نفت ایران گرفته شود، جلوی صادرات دیگر کشورها به طور طبیعی گرفته خواهد شد. بستن تنگه هرمز فقط یک راه حل است. راه حل های دیگری وجود دارد که با توجه به توان نظامی ایران شاید سهل الوصول تر از بستن تنگه هرمز باشد.
این تهدید رئیس جمهور هم شنیدنی است که خطاب به آمریکا گفت :
«جلوی صادرات نفت ایران را بگیرید تا نتیجه اش را ببینید!» ده‌ها مرکز پژوهشی و آینده پژوهی در واشنگتن وجود دارد که ترامپ می تواند همین سوژه را به آنها بدهد و از آنها بپرسد با عملی شدن تهدید رئیس جمهور ایران قیمت نفت در بازار انرژی چه نرخی پیدا می‌کند و با این نرخ وضعیت اقتصاد اروپا و آمریکا و برخی کشورهای گروه 7 چه می شود؟ همچنین ترامپ می تواند از پنتاگون صورت حساب جلوگیری از این اقدام ایران را اگر عملی باشد، بپرسد و نیز از وزارت خزانه داری آمریکا بپرسد آیا توان تأمین مالی آن را دارد؟! ترامپ می تواند از جامعه شناسان بپرسد با جنگی که پدید آمد آیا مردم آمریکا پس از جنگ ویتنام و عراق و سوریه تاب تحمل نتایج حاصل از آن را دارند؟ ترامپ و باند فاسد کاخ سفید امروز باید از خود بپرسند موضوع تحریم ها را تا کجا می خواهند پیش ببرند/ آنها که نام این تحریم ها را "فلج کننده" گذاشته اند، فکر می کنند دولت و ملت ایران می نشینند و فقط نگاه می کنند، ببینند چه وقت "فلج" خواهند شد. ترامپ در تأمین ثروت آمریکا و پرکردن
چاله چوله های کسری بودجه این کشور، جنگ تعرفه ها را راه انداخته و نسبت به آن هم مُصر است. اینکه تا کجا می تواند آن را مدیریت کنند، خیلی جای بحث دارد.
ترامپ امروز دست خود را در جیب اروپا برده و از چین و کانادا،
بی شرمانه به بهانه تعرفه ها دزدی می کند. آیا فکر می کنند آنها هم می نشینند نگاه می کنند و هیچ عکس العملی در این دزدی آشکار نشان نمی دهند.
رئیس جمهور چین به ترامپ صریحا گفته؛ در فرهنگ چین مشت را با مشت جواب می دهند. این پاسخ کشوری است که آمریکا 1150 هزار میلیارد تومان به خاطر خرید اوراق قرضه به آن بدهکار است. این پاسخ نشان می دهد چینی ها هر شوخی ای را می پذیرند جز شوخی ناموسی! تعرفه 200 میلیارد دلاری آمریکا علیه چین یک شوخی زشت ناموسی در حوزه اقتصاد است. چینی ها زیر بار آن نمی روند.
در اروپا هم چنین است. البته ما کاری به دعوای آمریکا و اختلاف آنها در جی 7 نداریم چون اساسا به ما مربوط نیست اما آمریکا و جی 7 باید بدانند شوخی ترامپ با ایرانی ها تا سرحد به صفر رساندن صادرات نفت ایران به آمریکا و گروه جی 7 مربوط است، آنها پس از اقدام و پاسخ ایران به این شوخی بی مزه، باید به این سؤال پاسخ دهند با قیمت نفت بشکه ای 200 دلار چگونه می توانند اقتصاد جهان را اداره کنند؟
پیام استقبال سردار قاسم سلیمانی فرمانده سپاه قدس از مواضع اخیر رئیس جمهور می تواند برای محافل تصمیم گیر در غرب، معنی دار باشد. اگر این محافل معنای واقعی این پیام را نگیرند معلوم است در فهم آنچه قرار است اتفاق بیفتد واقعاً عاجز هستند.