(16 اردیبهشت 98)
رهبر انقلاب اسلامی در دیدار معلمان خبر از یک آرایش جنگی تمام عیار علیه ملت ایران از سوی آمریکا و صهیونیسم بین‌الملل دادند. در این آرایش جنگی، سخن از هر نوع آرایشی به جز آرایش نظامی است. فعلاً دشمنی آمریکا به روایت رهبر انقلاب در چارچوب اقتصاد، سیاست، نفوذ اطلاعاتی و ضربه در فضای مجازی اعمال میشود. این که چرا آمریکایی‌ها در حوزه نظامی دست به ماشه نیستند و پنتاگون را فعلاً به مرخصی فرستاده‌اند مثل روز روشن است. بخش عظیمی از بدهی 20 تریلیون دلاری آمریکا مربوط به حوزه نظامی‌گری است که هیچ دستاوردی برای آنها نداشته است. جنگ افغانستان و عراق و تجهیز ارتش صهیونیستی و جنگ نیابتی با یمن، ستون فقرات حتی قدرت نظامی آمریکا را دچار پوکی کرده است. آمریکایی‌ها نصیبی جز تلفات انسانی در جبهه‌ها و خودکشی کهنه سربازان پشت جبهه نداشته‌‌اند. لذا هزینه‌کرد نظامی برای آمریکا جز ویرانی اقتصادی، عقب افتادن از رقبا به‌ویژه چین و نارضایتی داخلی دستاوردی نداشته و ندارد. به همین دلیل سعی می‌کنند با آن‌که دور تا دور ایران اردو زده‌اند بهانه به دست حریف ندهند. به‌ویژه در خلیج‌فارس که سعی می‌کنند ادب و آداب خاصی را که پرهیز از رودررویی است رعایت کنند. ضمن آن که می‌دانند قدرت دفاعی و تهاجمی کنونی ایران غیرقابل پیش‌بینی و نتایجی غیرقابل ارزیابی دارد. این قدرت باعث شده است حتی احمق‌ترین و دیوانه‌ترین سیاستمداران و مقامات نظامی آمریکا را از حماقت و دیوانه‌بازی باز دارد.آمریکایی‌ها امروز به طور همزمان هویت انقلابی، منافع ملی منطقه‌‌ای و جهانی ایران را از طریق کاهش قدرت اقتصادی و دفاعی هدف قرار داده‌اند. لذا قرارگاه‌های جنگی خود را از پنتاگون به خزانه‌داری کل، سیا و وزارت خارجه برده‌اند و با یک تقسیم کار روزانه، سه شیفت روی راهبردهای مقابله خود کار می‌کنند.
آمریکایی‌ها در حوزه اقتصاد روی کاهش درآمد تولید ناخالص ملی در ایران متمرکز هستند. به صفر رساندن فروش نفت شروع قضیه است. آنها روی به صفر رساندن توانمندی‌های اقتصادی ایران برنامه دارند. آنها از طریق وزارت خارجه محیط بین‌الملل را برای ایران ناامن می‌کنند و به‌زودی بعد از نفت روی محصولات پایین‌دستی فولاد، آلومینیوم و پتروشیمی متمرکز می‌شوند.
آنها توفیق جلوگیری از نقل و انتقال پول را جشن گرفته‌اند و افتخار می‌کنند که اجازه نمی‌دهند یک دلار در هیچ بانک اروپایی و آسیایی جابه‌جا شود. حتی کمک‌های انسان دوستانه برای سیل و زلزله را بسته‌اند و ننگ نقض حقوق بشری آن را پذیرفته‌اند. آنها اراده کرده‌اند صادرات ایران را به صفر برسانند. عمله و اکره خزانه‌داری آمریکا راه افتاده‌اند در سراسر جهان با هر کسی که با ایران معامله می‌کنند یا تهدید می‌کنند با تطمیع و اگر نشد سهام شرکت یا آن بنگاه اقتصادی را می‌خرند تا در تصمیم‌گیری آن بنگاه‌ها حرف اول را بزنند. آنها برآنند هر که با ایران کار می‌کند فضای ناامنی برای او ایجاد کنند. در حوزه سیاسی روی تقی‌زاده‌های داخلی حساب باز کرده‌اند تماس‌ها و مراودات دارند فعلاً دارند قبح جاسوسی را در جامعه ما و منطق برخورد حقوقی و قضائی با جاسوسان را از بین می‌برند. در حوزه نفوذ ایران را بهشت جاسوسان جهانی کرده‌اند پول خرج می‌کنند برای هر کاری نرخ تعیین کرده‌اند. در فضای مجازی در حال تصرف و مدیریت افکار عمومی جامعه ما هستند. برخی مسئولان هم دانسته یا ندانسته زیرساخت‌های آن را مهیا کرده‌اند.با این همه دشمن راه به جایی نخواهد برد. کافی است دولت و مسئولان یک دهم همین آرایش جنگی که آمریکایی‌ها علیه ملت گرفته‌اند، به فکر مقابله با دشمن باشند. همین آمادگی آرایش آنها را به‌هم می‌زند. مردم و نخبگان تمام قد در برابر آرایش جنگی آمریکا ایستاده‌اند. زیرساخت‌های اقتصادی کشور به دشمن اجازه نمی‌دهد آنها به کمترین اهداف خود برسند و توطئه‌های اقتصادی را عملیاتی کنند.شرایط منطقه و بین‌الملل هم به آنها چنین اجازه‌ای نمی‌دهد. در دنیا قطب‌های بزرگ اقتصادی ظهور کرده‌اند که این ماجراجویی آمریکایی‌ها را برنمی‌تابند. چین، روسیه، هند و نیز همسایگان خوب ایران با این سیاست‌های تجاوزکارانه هم‌صدایی نمی‌کنند. یک دیپلماسی نیرومند و هوشمندانه کافی است آنها را در مقابله با توطئه‌های آمریکا به خط کند. دنیا به‌ویژه اروپا خوب می‌داند قبض و بسط خونی که در رگ‌های اقتصاد جهان در جریان است در دست ایران است. کلید تنگه هرمز و باب‌‌المندب در دست پرتوان ملت و دولت ایران است آنها نمی‌توانند بیش از این در ایران آزاری با آمریکایی‌ها همگرایی کنند. شیر نفت عربستان و امارات و کسانی که با توطئه‌های آمریکا همراهی می‌کنند همواره باز نمی‌تواند باشد. قدرت موشکی، پهپادی و ... فرزندان ملت اسباب‌بازی و دکور نیستند. اگر آمریکایی‌ها حال جنگیدن ندارند اتفاقاً این طرف به اندازه کافی انگیزه جنگیدن و خالی کردن خشم و نفرت بی‌حساب از خصومت‌ورزی‌های پایان‌ناپذیر آمریکا وجود دارد. بهتر است آمریکایی‌ها دست از ماجراجویی بردارند و بیش از آن خود و اقتصاد جهانی را به مهلکه نیندازند. این سخن که اگر قرار باشد ایران نفتی نفروشد هیچ کس در منطقه نفت نخواهد فروخت یک بلوف سیاسی و اقتصادی نیست. ابعاد عملیاتی کردن آن در ذهن تک‌تک ایرانیان به عنوان یک موضع ملی هر روز مرور میشود.آمریکا و اروپا با نقض برجام که یک سند معتبر جهانی و بین‌‌المللی بود درهای مذاکره و گفت‌وگو را بسته‌اند و کلید آن را هم قورت داده‌اند. این کلید در گلوی آنها گیر کرده است نه می‌توانند بالا بیاورند و نه آن را از هضم رابع عبور دهند. ملت ایران با حضور بی‌سابقه و گسترده در نبردهای یاد شده از این مرحله به سلامت عبور خواهد کرد، اما آمریکا و همپیمانان اروپایی آنها توان سنگینی برای این نبرد کور و بی‌حاصل خواهند پرداخت. نتیجه آن جز نابودی و فروپاشی تمدن به اصطلاح دموکراسی لیبرال نخواهد بود.