خط قرمز نظام!

(22 اردیبهشت)

تصمیم راهبردی ایران برای مقابله عملی با بدعهدی دشمن در برجام یک نقطه عطف در مبارزات ضداستکباری ملت ایران است. حمایت ملت ایران در جمعه گذشته از این تصمیم نشان داد یک اراده ملی پشت این تصمیم وجود دارد و دشمن قطعاً در جنگ اراده‌ها مثل همیشه عقب خواهد نشست. رئیس‌جمهور هفت ماه پیش در سازمان ملل اعلام کرده بود استراتژی ما تعهد در برابر تعهد و نقض در برابر نقض است.  ای کاش همان موقع در سازمان ملل همین تصمیمی که هفت ماه بعد اعلام کردند، آن‌روز به اطلاع مردم جهان و طرف‌های مذاکره‌ ما در برجام می‌رسید. توقف برخی اقدامات ایران در انجام تعهدات بدون شک یک گام بلند است برای رسیدن به شعار ملی فراموش شده «انرژی هسته‌ای حق مسلم ماست» هیچ قدرتی در جهان حق ندارد ما را از این نعمت الهی محروم کند. ایران برای تأمین سوخت کشتی‌های اقیانوس پیمای خود که در آینده نزدیک ساخته می‌شود نیاز به غنی‌سازی اورانیوم 60 درصد دارد. محدود کردن ایران به غنی‌سازی 5/3 درصد آن‌هم رعایت  سقف محدود از نگه‌داری معلوم نیست براساس چه حکمتی آن را پذیرفتیم. آن‌هم در حالی ‌که دشمن پیشرفت‌های هسته‌ای ایران به هیچ یک از تعهدات خود عمل نکرده و نمی‌کند.

دو ماه مهلت دادیم به طرف‌های بدعهد تا از خر شیطان پیاده شوند. مفهوم این مهلت این نیست که پس از دو ماه برگردیم به میز مذاکرات! میز بی‌میز، مذاکرات بی‌مذاکرات بدعهدی دشمن امکان چینش هر میز برای مذاکره را از بین برده است. مذاکره‌ای برای کم وکیفی نقض عهد وجود نخواهد داشت چون همه آنچه باید توافق شود در متن برجام وجود دارد. پس از دو ماه اگر آنها همچنان بر خر مراد سوار بودند باید تصمیمات جدی که در نامه به سران اروپا و آمریکا نوشته شده بدون کم و کاست انجام شود. اگر شرارت‌ها ادامه یابد طبیعی است دولت و ملت ایران برای دفاع از خود استفاده از هر ابزاری را مشروع بداند.
برخی عوامل دشمن در داخل گمانه دوقطبی جنگ و صلح را برای جاده صاف کنی امیال و آرزوهای ترامپ مطرح کرده‌‌اند، آنها باید بدانند چنین  وضعیتی وجود خارجی ندارد. آمریکایی‌ها امروز در سطحی نیستند که حتی رمق شلیک یک گلوله به سوی  ایران را داشته باشند. هیچ رئیس جمهوری در آمریکا طی 40 سال گذشته به عنوان فرمانده کل قوا در خیال خود هم نپرورانده که به ایران حمله کند. تنها کسی که آن هم به صورت محدود به این امر فکر کرد جیمی کارتر بود  که ساز‌وبرگ نظامی آن در صحرای طبس به  قهر خدا دچار شد و خود  فرمان عقب‌نشینی را شخصاً صادر کرد. از آن زمان به بعد احدی از پنتاگون، سیا و وزارت خارجه جرأت نمی‌کند حتی به موضوع حمله نظامی به ایران فکر کند.اکنون  چهار ماه است کابینه ترامپ وزیر جنگ ندارد.قرار است پاتریک شاناهان که یک مهندس مکانیک است و مدرکی هم در مورد مدیریت کسب و کار دارد مدتی نیز در بوئینک کارشناس خدمات رایانه ای بوده است به عنوان وزیر جنگ انتخاب کند! تست اخیر حمله ارتش صهیونیستی به نوار غزه یک رکورد  24 ساعته را به‌جای گذاشت. صهیونیست‌ها ظرف 24 ساعت که از حمله به غزه گذشت دست‌ها را بالا برده و به مصر پیشنهاد آتش‌ بس دادند. نیروهای مقاومت درسی به ارتش صهیونیستی دادند که هرگز فراموش نخواهد کرد. تروریست‌های اشغالگر قدس امروز شاهد یک زرادخانه  موشکی در مرزهای خود هستند  که اگر شرارت کنند بارانی از موشک را بر سر آنها خواهند ریخت که هیچ چاره‌ای جز تسلیم ندارند. آمریکا و همپیمانان بی‌بخار آنها در منطقه خوب می‌دانند اگر بخواهند حماقت کنند چه به حال و روز آنها خواهد آمد. لذا خوب می‌دانند با عقب جلو کردن یک ناو نمی‌توانند یک ملت تا دندان مسلح را بترسانند. 
***
امسال سال رونق تولید است، امسال سال ورود به  سال‌های «ترسالی»  است. به تدریج ایران از سال‌های خشکسالی خارج می‌شود. حال که آمریکا اتاق جنگ خود را از پنتاگون به وزارت خزانه‌داری منتقل کرده است، دولت سال 98 را سال جهش‌های بزرگ اقتصادی به‌ویژه در حوزه کشاورزی اعلام کند و در کنار کشاورزان، باغداران، دامداران و مرغداران رکورد عظیمی از تولید را به ثبت برساند. در حوزه صنعت زیرساخت‌های امروز ایران به گونه‌ای است که هر نیازی را می‌شود در داخل با قیمت فوق‌العاده نازل‌تر تهیه کرد به شرط این که آنها که نانشان در پورسانت واردات است، دست از طمع‌ورزی و حرص بی‌حساب بردارند. صنایع خودروسازی را می‌توان با بهره‌گیری از ظرفیت‌های قطعه‌ساز بخش خصوصی و وزارت دفاع از انحصار دولت‌های خارجی در آورد. با فشردن گرم دست‌های دراز شده از چین، هند، روسیه، ترکیه و‌ عراق تحریم‌های ظالمانه را مثل سال‌های گذشته می‌شود دور زد و با یک تعریف جدی راهبردی با دولت‌های بزرگ  و همسایگان از این  مرحله به سرعت عبور کرد. ملت ایران در یک مسیر خوب و حیاتی با شتاب قله‌های پیشرفت را پشت سر خواهد گذاشت و هیچ دولتی در جهان قادر نیست از سرعت این پیشرفت بکاهد. این رویکرد یک شرط اساسی دارد و آن این که مذاکره با دشمن خط قرمز ماست و نباید هیچ کس در دولت به فکر آن باشد. برجام نشان داد حرکت به سمت غرب یعنی غروب منافع و مصالح ملی! همه راه‌ها به این سمت مسدود است آن کس که  فکر می‌‌کند ذره‌ای از خصومت‌ورزی و دشمنی آمریکا بکاهد  در خیالات خام خود سیروسلوک می‌کند و رویای بازگشت به غرب هیچ‌گاه روی تحقق به خود نخواهد دید. قرار نیست تا دو ماه دیگر هیچ اتفاقی بیفتد از همین الان باید آماده کاری باشیم که باید در آینده بکنیم.