کلید

تیتر اول روزنامه ایران ارگان دولت پنج‌شنبه گذشته به هشدار انتخاباتی رئیس‌جمهور اختصاص داشت. ایران نوشت: رئیس‌جمهور در نشست مشترک دولت و استانداران گفته است: شورای نگهبان ناظر انتخابات است نه مجری! اینکه چه کسی گفته است شورای نگهبان مجری انتخابات است معلوم نیست. خاتمی در طول دو دوره در دام افراطیون دوم خردادی افتاد و مرتب از این مطالب می‌گفت و شکاف بین قوا را در فرمانی که از واشنگتن برای دو قطبی‌سازی رسیده بود نمایندگی می‌کرد. گردانندگان دو قطبی‌سازی در دولت اصلاحات تا مرز تحصن در مجلس و خروج از حاکمیت و سپس خروج بر حاکمیت پیش رفتند. تکرار حرف‌های آن زمان از زبان رئیس جمهوری شگفت‌آور است. رئیس‌جمهور و دولت اکنون در برابر پرسش‌های بی‌شماری در خصوص مهار گرانی و تورم، گشایش اقتصادی و عمل به وعده‌های اقتصادی قرار دارند.

آماده‌باش حزب الله

کودتای ننگین 28 مرداد یک نبرد نرم تمام‌عیار علیه ملت ایران بود. ملت در اوج قضیه ملی شدن صنعت نفت که یقه آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها را گرفته بود خنجر لیبرالها و ملی‌گراها را در پشت خود حس کرد و بازی برده در قیام تاریخی 30 تیر 1331 را به دشمن واگذار کرد. مصدق با انحلال مجلس و بی‌مهری به فدائیان اسلام و آیت الله کاشانی، عقبه نهضت را شخم زد تا آمریکایی‌ها تخم کودتا را در زمین افکار عمومی بپاشند، آن هم کودتایی که در رأس ارتش، خود مصدق قرار داشت و با همین شرط نخست وزیری را پذیرفته بود.

فلسفه قطعنامه 2231

 (19 مرداد 94)

6 روز بعد از دستیابی به توافق هسته‌ای یا بهتر بگوییم جمع‌بندی مذاکرات در وین، قطعنامه 2231 شورای امنیت سازمان ملل که به پیشنهاد آمریکا تسلیم شورا شد به اتفاق آرا به تصویب رسید. قطعنامه 2231 چیست و چرا تحریم‌های ظالمانه علیه ایران که از سال 2006 تا سال 2010 در شورای امنیت سازمان ملل طی 6 قطعنامه به تصویب رسیده بود باید لغو می‌شد؟ پایه حقوقی وضع این قطعنامه‌ها این بود که ایران حق غنی‌سازی اورانیوم را ندارد و باید بساط دانش هسته‌ای خود را جمع کند. آمریکایی‌ها که خود را پشت سر 5 قدرت جهانی پنهان کرده بودند پای خود را در یک کفش کرده بودند که پیچ و مهر‌ه‌های تاسیسات هسته‌ای ایران را باز کنند و دست ملت ایران را از فناوری‌های نوین علمی از جمله دانش هسته‌ای کوتاه کنند. دوازده سال مقاومت دیپلماتیک دولت‌های هشتم تا یازدهم تحت مدیریت شورای عالی امنیت ملی و فرماندهی کل قوا و فداکاری دانشمندان ایرانی و به ویژه شهدای هسته‌ای و از همه مهم تر پایداری ملت ایران در حفظ حقوق هسته‌ای، آمریکا را از خط "محرومیت" به پشت خاکریز "محدودیت" عقب راند.

ستیزه‌جویی اجتماعی؟!

چندی پیش پزشکی قانونی تهران اعلام کرد در سه ماهه نخست امسال 26 هزار و 734 نفر به دلیل آسیبهای ناشی از نزاع به مراکز پزشکی قانونی استان تهران مراجعه کرده‌اند. طبق این گزارش، از کل آسیب‌دیدگان نزاع در سه ماهه نخست امسال 17 هزار و 265 نفر مرد و 9هزار و 269 نفر زن بوده‌اند.(1) از این خبر چه تصوری در ذهن ما نقش می‌بندد؟ یک نزاع و درگیری و جنگ به استعداد دو لشگر، آن ‌هم با تلفاتی که ثبت شده است. چرا زودرنج و کم‌طاقت شده‌ایم و با کمترین بهانه به جان هم می‌افتیم؟

پسا مذاکرات هسته‌ای

(3 مرداد 94)

جهان از ایران پس از مذاکرات هسته‌ای چه تصویری دارد؟ مذاکرات هسته‌ای کشور را در یک ماراتن ‌دیپلماتیک وارد کرد که بیش از 10 سال به طول انجامید. آمریکایی‌ها در این مدت سرکار بودند چون به دنبال چیزی بودند که تحصیل حاصل بود. ایران نمی‌خواست بمب بسازد به همین دلیل مذاکرات را در قالب‌های خاص مذاکراتی مشروع می‌دانست و اگر می‌خواستیم بمب بسازیم وجه عقلایی برای مذاکرات نداشتیم کما اینکه کره شمالی خیلی زودتر عطای مذاکرات را به لقای آن بخشید و بمب خود را آزمایش کرد و اکنون منافع آمریکا در شرق آسیا زیر چک هسته‌ای کره‌شمالی است و واشنگتن گریزی هم از آن ندارد. به اعتراف صریح جان کری ایران توانایی ساخت 12 بمب اتمی را داشت، اما نساخت.

سخنی با نمایندگان و به‌ویژه رئیس مجلس در مورد حساب و کتاب بیت المال

(31 تیر94)

تفریغ بودجه سال 92 توسط غلامرضا کاتب سخنگوی کمیسیون برنامه و بودجه در جلسه علنی مجلس شورای اسلامی قرائت شد. (1) قرائت تفریغ هیچ حسی را در میان نمایندگان برنینگیخت. تفریغ بودجه چیست؟ اهمیت آن کدام است؟ چرا یکی از اصول قانون اساسی (اصل 55) به آن اختصاص یافته است؟ چرا یک نهاد نظارتی با هزاران کارمند و مدیر کل و... در سراسر کشور وفق اصل 54 قانون اساسی متکفل تنظیم گزارش تفریغ بودجه است؟ فایده تفریغ چیست؟ چرا میلیاردها تومان بودجه کشور اختصاص می‌یابد تا تصویری از حساب و کتاب بودجه در قالب گزارش تفریغ بودجه ارائه شود؟ اینها سئوالاتی است که اگر پاسخ داده شود نشان نمی‌دهد اهمیت تفریغ بودجه در سامان‌دهی اقتصاد کشور چه جایگاهی دارد و چرا تاکنون امر مبارزه با فساد اقتصادی بر زمین مانده و چرا امر بودجه بندی‌ و بودجه ریزی هنوز پس از گذشت سه دهه از انقلاب با چالش‌های جدی روبه روست؟