نگاه نو

مقالات و دیدگاه های محمد کاظم انبارلویی

نگاه نو

مقالات و دیدگاه های محمد کاظم انبارلویی

نگاه نو
طبقه بندی موضوعی
بایگانی

(17 اسفند 99)

چندی پیش رئیس جمهور محترم در جمع اعضای هیئت دولت گفته بودند : «ما حق نداریم با استفاده از تریبون خود با اعصاب مردم بازی کنیم.» این حرف درستی است. چون هر شهروند ایرانی که امروز به بازار می رود به‌ویژه برای خرید شب عید، به اندازه کافی اعصابش به هم ریخته است.

(13 اسفند 99)

دستگاه قضا با آمدن حجت‌الاسلام‌و‌المسلمین رئیسی تحول چشمگیری پیدا کرده است. کارنامه آقای رئیسی در مبارزه با فساد، رسیدگی به تظلمات مردم و احیای حقوق عامه، یک رکوردی از کارآمدی برحسب نظرسنجی‌های موجود به جای گذاشته است.

(10 اسفند 99)

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار اعضای مجلس خبرگان به موضوع مهم «فشارهای شرطی دشمن» اشاره و فرمودند: «نظام با فشارهای شرطی دشمن روبه‌رو است. موضوع تحریم‌ها ازجمله آن‌ها است. یک فشار وارد می کنند بعد می گویند این فشار را برمی‌داریم به شرطی که شما فلان کار را بکنید. این چیز خطرناک و مهمی است. ممکن است گمراه کننده و هلاک کننده باشد. چه کار باید کرد؟ علاج چیست؟ علاج فَاستَقِم کَما أُمِرتَ وَمَن تابَ مَعَکَ(1) است؛ بایستید و مقاومت کنید.»

(6 اسفند 99)

رهبر انقلاب اسلامی در دیدار نمایندگان خبرگان رهبری موضوع مناقشه هسته ای غرب با پیشرفت های ایران را مورد اشاره قرار دادند و به ادبیات مستکبرانه، طلبکارانه، غلط، غیرمنصفانه و از موضع بالا حرف زدن این جماعت را پاسخ داده و فرمودند: «شما کی هستید و چه کاره هستید که جلوی ما را بگیرید؟!شما چه کاره هستید که می گویید نمی گذاریم؟! ما به سلاح هسته ای اصلا فکر نمی کنیم.  اگر تصمیم داشتیم سلاح درست کنیم شما و بزرگتر از شما هم نمی توانستند جلوی آن را بگیرند.»
وقت آن است که مسئولان کشور پس از گذشت 20 سال گفت‌وگوی بی حاصل با استکبار جهانی در سه دولت گذشته در مورد «کیستی» طرف مذاکره و «چیستی» موضوع مذاکرات و «چرایی» آن دقیق بیندیشند و آن را مبنای دیپلماسی خارجی کشور با 4 کشور محور شرارت در جهان قرار دهند.

(29بهمن 99)

درست یک هفته از پیروزی انقلاب گذشته بود، بیانیه‌ای از سوی 5 تن از فقهای بنام کشور صادر شد و ضرورت تحزّب و تهذّب را به نیروهای پای کار انقلاب یادآور شد. حزب جمهوری اسلامی توسط پنج تن از اعضای شورای انقلاب حضرات آیات شهید بهشتی، شهید باهنر، مرحوم هاشمی رفسنجان ،مرحوم موسوی اردبیلی و رهبر معظم انقلاب تأسیس شد و سیل علاقه‌مندان به انقلاب برای نام‌نویسی به دفاتر حزب سرازیر شدند. حزب جمهوری اسلامی در مرکزیت خود نخبگان سیاسی را جمع کرد و لذا در سراسر کشور نخبه‌های عالم سیاست در سطحی وسیع به حزب روی آوردند.

(26 بهمن 99)

روح اصلی و فلسفه صدور بیانیه گام دوم انقلاب خطاب به ملت ایران از سوی رهبری معظم انقلاب درک «موقف» و «موقع» قیام الهی مردم و ارزش وجودی انقلاب رهایی بخش اسلام است. انقلاب اسلامی یک موهبت عظیم الهی است که بشارت‌دهنده فصل جدیدی از حیات بشر در کره خاکی ماست و مایه سربلندی ایران و ایرانیان در جهان است. انقلاب اسلامی عامل اصلی عزت و عظمت ملت ایران و مایه پیشرفت محیرالعقول ایرانیان طی چهار دهه اخیر در همه زمینه‌ها و عرصه‌ها شده است.

(15 بهمن 99)

مجلس شورای اسلامی در اقدامی بی‌سابقه کلیات لایحه بودجه 1400 را رد کرد. با آن که تغییر محسوسی در کمیسیون تلفیق برای پاسخگویی به شماری از ایرادات صورت گرفته بود، اما مجموعه تضارب آرای موافقان و مخالفان منجر به این شد که از مجموع 261 نماینده حاضر، 148 نفر رأی مخالف و 99 نفر رأی موافق و 12 رأی ممتنع داده شد و کلیات بودجه رد شد.

(12 بهمن 99)

دهه فجر، ایام ورود نور به تاریخ ظلمت و تباهی و پایان حکومت شاهان و تبهکاران در ایران است. روز خروج دیو و ورود فرشتگان الهی در سرزمین ماست. امام‌خمینی(ره) که بود و چه کرد؟ این سؤالی است که مردم جهان در اواخر قرن بیستم  خسته از تفکر الحادی فیلسوف‌نماهای کفر و  شر ک مدرنیته بودند، از خود می‌پرسیدند!

(7 بهمن 99)

«پوسیده از درون» عنوان مقاله‌ای است که فرانسیس فوکویاما نظریه‌پرداز معروف آمریکایی از اوضاع تماشایی امروز آمریکا در نشریه فارین افرز نوشته است. او می‌گوید:«آمریکا دو شقه شده است.» فوکویاما کسی بود که بعد از فروپاشی شوروی، دموکراسی لیبرال، آن هم از جنس آمریکایی را بی بدیل می دانست و تنها استاندارد حقیقی مردم‌سالاری معرفی می کرد. 
 ترامپ بالاخره کاخ سفید را ترک کرد و با حوادث تلخی، هزینه‌ای سنگین بر روی دست نظام سیاسی آمریکا در داخل و خارج گذاشت. مراسم تحلیف با اعلام حکومت نظامی زیر سرنیزه برگزار شد. بیش از 25 هزار نیروی پلیس، گارد ملی و ارتش فقط در واشنگتن مأمور شدند تا نگذارند بی آبرویی که در حمله کنگره آمریکا اتفاق افتاد، تکرار شود.

(4 بهمن 99)

رئیس جمهور چهارشنبه گذشته در جلسه هیئت دولت مطالب جالبی را در مورد تجربه خود در مورد بودجه‌نویسی طی 27 سال گذشته مطرح فرمودند و اظهار داشتند: « من 27 سال در بودجه هستم . 20 سال نماینده مجلس بودم و لایحه بودجه را بررسی کردیم. 7 سال گذشته هم به مجالس گذشته در دولت 11 و 12 لایحه بودجه دادیم. بودجه 1400، بیست و هشتمین تجربه ماست.» (1)

(1 بهمن 99)

ایرانیان در قرن جدید با یک دولت جدید پا به سپهر سیاست جهان خواهند گذاشت. دولتی انقلابی، جوان و حزب‌اللهی که بتواند از دستاوردهای الهی و نورانی انقلاب اسلامی پاسداری کند. رهبر انقلاب اسلامی در دیدار 19 دی به مناسبت قیام تاریخی مردم به عنوان فرود اولین تبر ابراهیمی بر بتکده‌های شرق و غرب عالم دوباره بحث مختصات دولت اسلامی را مطرح فرمودند و پیش از آن از مقوله مهم دولت‌سازی نیز سخن به میان آوردند.

(24 دی 99)

اقتصاددانان در مورد مشکلات اقتصادی کشور غالبا از یکی، دو بیماری یاد می‌کنند که تن اقتصاد مملکت را رنجور کرده است. بیماری وابستگی به نفت و درآمدهای ناپایدار که یکی از ده‌ها  علل کسری بودجه دولت است. بیماری هلندی که ناشی از افت و خیزهای درآمدهای نفتی است و....

(21 دی 99)

چهارشنبه گذشته در تاریخ آمریکا یک روز سیاه  بود. آمریکایی‌ها طی دو قرن گذشته رؤسای جمهور متفاوتی را با کاراکترهای مختلف تجربه کرده بودند. اما یک رئیس‌جمهور قمارباز را برای اولین بار به کاخ سفید فرستادند تا مشکلات آن‌ها را حل کند، اما او خود یک مشکل جدی بر مشکلات آن‌ها افزود و آن «مشکل بحران مشروعیت» بود.

(18 دی 99)

توسیدید، یک ژنرال یونانی است. پنج قرن قبل از میلاد مسیح نظریه‌ای در مورد پروسه شکل‌گیری جنگ‌ها می‌دهد که هنوز به قوت خود باقی است. او می‌گوید: «هر وقت یک قدرت مستقر خود را در برابر یک قدرت در حال ظهور می‌بیند، احتمال جنگ افزایش می‌یابد چون قدرت مستقر خود را در برابر طلوع قدرت جدید می‌بیند، احساس خطر می‌کند و به فکر جنگ و لشکرکشی می‌افتد.»

(14 دی 99)

کفار، مشرکین و منافقین بزرگ‌ترین صف را در برابر موحدین تاریخ تشکیل می‌دهند. کفار و مشرکین در جهنم تا ابد می‌مانند و منافقین در پایین‌ترین و سوزاننده‌ترین نقطه جهنم جایگاه دارند.خداوند در قرآن کریم از گونه‌ای عجیب از کفار رونمایی می‌کند و می‌فرماید: «آنان که ایمان آوردند، سپس کافر شدند‌، بار دیگر ایمان آوردند و دوباره کفر ورزیدند، سپس بر کفر خود افزودند، قطعا امیدی به آن‌ها نیست که خداوند آنان را ببخشد و به راه حق هدایت کند.»(1)