نقدی بر تفریغ بودجه 1398

(11 دی 99)

1- اصول 52 و 126 قانون اساسی، رئیس‌جمهور را مؤلف بودجه می‌داند،‌ لذا بودجه به امضای او تسلیم مجلس می‌شود. بند «ب» ماده 36 قانون دیوان محاسبات کشور، هیئت عمومی دیوان محاسبات را متشکل از رئیس دیوان، دادستان و 12 مستشار به عنوان مؤلف تفریغ بودجه معرفی می‌کند. لذا تفریغ بودجه باید به امضای این هیئت که رئیس دیوان ریاست این هیئت را به عهده دارد، رسیده باشد. هرساله این قانون نقض می‌شود و امسال هم شاهد نقض این قانون بودیم. فقط تفریغ بودجه سال 83 به امضای هیئت عمومی دیوان رسیده بود و تسلیم مجلس شد. سال‌های قبل و بعد از آن شاهد چنین امری که حکایت از اجرای قانون اساسی باشیم، نبوده‌ایم! 
تفریغ بودجه سال 98 به امضای مؤلف یا مؤلفین آن نرسیده است. تفریغ بودجه مهم‌ترین سند حکمرانی در حوزه اقتصاد و مالیه عمومی است، این سند امضای مؤلف ندارد!

در منقبت شهید قاسم سلیمانی

(8 دی 99)

خداوند رحمت کند مرحوم استادعلی اکبر پرورش را، این روزها سالگرد وفات و پرکشیدن او به عالم ملکوت است. یک وقتی می‌فرمود: هر چیزی را که می‌خواهید به دست آورید، جست‌وجو می‌کنید تا آن را به دست آورید‌، اما فقط خداست وقتی که او را به دست آوردید، تازه برای یافتنش جست‌وجو را باید آغاز کنید. خداوند در جان شما و مهمان شماست. وقتی او را در جان خود یافتید، تازه از اینجا جست‌وجو در طلب معشوق آغاز می‌شود.
گفتم به کام وصلت خواهم رسید روزی 
گفتا که نیک بنگر شاید رسیده باشی
فرمود: ما در جست‌وجوی خداوند به زیباترین زیبایی‌ها می‌رسیم.
دست از طلب ندارم تا کام دل برآید
یا تن رسد به جانان، یا جان ز تن برآید
شهدای مدافع حرم مظلوم‌ترین و در عین حال برجسته‌ترین و قیمتی‌ترین شهدای انقلاب اسلامی هستند. آن‌ها ویژگی خاصی دارند که امتیاز آن‌ها را به شهدای قبل از انقلاب، جنگ تحمیلی و شهدای ترور برجسته‌تر می‌کند.

نقض سوگند ریاست‌جمهوری!

(3 دی 99)

تا حالا از خود سؤال کرده ایم چرا صورت مذاکرات هسته‌ای به کل سرّی و گفت‌وگوها باید پشت درهای بسته صورت گیرد؟ این محرمانگی و سرّی بودن در حالی که آمریکا، انگلیس‌، فرانسه و آلمان به عنوان دشمنان قسم‌خورده ملت ایران از متن و چند و چون مذاکرات مطلع هستند متوجه چه کسی است؟ رژیم صهیونیستی به عنوان دشمن‌ترین دشمنان ملت ایران به صورت «برخط» نه‌تنها از متن مذاکرات مطلع است، بلکه در حین مذاکرات عتاب و خطاب به ضلع گفت‌وگوکننده با تیم دیپلماسی ما دارد. این سرّی و محرمانه بودن فقط متوجه ملت ایران، نخبگان کشور و نمایندگان واقعی مردم است. علت اصلی این محرمانگی آن است که موضوع مذاکرات «واگذاری منابع قدرت ایران» می‌باشد و این واگذاری سه مرحله دارد.
 اول: قدرت هسته‌ای ایران، دوم: قدرت موشکی و توانایی‌های منحصر به فرد نظامی ایران، سوم: جلوگیری از نفوذ منطقه‌ای ایران و اجازه دادن به آمریکا و رژیم صهیونیستی که هر غلطی خواستند، در منطقه غرب آسیا بکنند.

بازخوانی مکتب سلیمانی

(30 آذر 99)

چند سال است که آمریکا و شرکای اروپایی خود مدام از ظهوریک قدرت بلامنازع در منطقه و جهان یاد می‌کنند. تمام قدرت دشمن در دیپلماسی خارجی روی مهار این قدرت متمرکز شده است. رهبر معظم انقلاب در دیدار با خانواده شهید سلیمانی و اعضای ستاد بزرگداشت این شهید عزیز، از او به عنوان قهرمان ملی و قهرمان امت اسلام یاد کردند و فرمودند: «شهید سلیمانی تبلور ارزش‌های ایران و ایرانی است. شهادت او اسم رمز برانگیختگی و بسیج مقاومت در دنیای اسلام است». دشمن می‌داند که شهید سلیمانی در پدیداری قدرت بلامنازع ملت ایران در منطقه و جهان تعیین‌کننده بوده است.

آفات سیاست‌ورزی!

 

(26 آذر 99)

ویروس کاندیداتوری وقتی به جان سیاستمدار می‌افتد، هیچ چیز جز رأی مردم نمی‌تواند آن را از جان نامزد انتخاباتی بیرون آورد. اگر این ویروس در جان و اندیشه او ریشه دوانده باشد، منجر به بیماری «خودمردم‌بینی» و «خودپیروزبینی» می‌شود و از درون آن پس از شکست نامزد، «شورش» و «نافرمانی مدنی» درمی‌آید.

مذاکره با الاغ‌ها!

(23 آذز 99)

از 150 سال پیش تاکنون در آمریکا دو حزبی که حاکمیت را به نوبت در کاخ سفید نمایندگی می‌کردند، دو نماد برای خود انتخاب کردند. جمهوری‌خواهان «فیل» و دموکرات‌ها «الاغ» را نماد حزب خود می‌دانند.مذاکرات دولت ما با آمریکایی‌ها در ایامی اتفاق افتاد که «الاغ‌ها» در کاخ سفید حاکم بودند. با آن که سرتیم مذاکرات ما سال‌ها در آمریکا زندگی کرده بود، نمی‌دانست که الاغ‌ها زبان آدمیزاد را نمی‌فهمند و نمی‌شود با آن‌ها مذاکره و توافق کرد. لذا آنچه که اراده شورای امنیت ملی و مجلس ما بود، این بود که ما در قالب 1+5 مذاکره کنیم. متأسفانه مذاکرات در نهایت به مذاکره ایران و آمریکا و قدم‌زنی با شیاطین در خیابان‌های لوزان منجر شد.یک دروغ را برخی تکرار می‌کنند و آن این که رقبای ما با مذاکره و توافق، مخالفند.

هفت کلمه حرف حساب درباره بودجه 1400

(18 آذر 99)

1- اصل 126 قانون اساسی، رئیس‌جمهور را مسئول مستقیم امور برنامه و بودجه می‌داند. اصل 52 قانون اساسی می‌گوید؛ بودجه سالانه کل کشور باید توسط دولت «تسلیم» مجلس شود، اما امسال رئیس‌جمهور برخلاف رویه خود و رؤسای جمهور گذشته در 40 سال گذشته برای تسلیم بودجه به مجلس نیامد، حتی رئیس سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی را هم به مجلس برای تسلیم و توضیح در مورد ویژگی‌های بودجه نفرستاد. این نقض آشکار قانون اساسی توسط کسی که طبق  اصل 113 مسئولیت اجرای قانون اساسی را به عهده دارد، به بهانه خطر کرونا مسموع نیست. اگر این فهم از پدیده کرونا پذیرفته شود،‌ باید همه کادر درمان در بیمارستان‌ها به بهانه حفظ جان خود پست‌های خدمت را ترک کنند. این در حالی است که در مجلس همه پروتکل‌های بهداشتی رعایت شده بود. 2- لایحه بودجه 1400 در یک نگاه کلی با رشد 45درصدی در بودجه عمومی مخارج دولت، رشد 25درصدی حقوق، رشد 250درصدی فروش نفت یا اوراق نفت که بالاترین رشد را در دهه‌های اخیر داشته، بسته شده است. این در حالی است که سهم مالیات در بودجه عمومی 29 درصد می باشد که پایین‌ترین سهم طی دهه‌های اخیر است. 3- از اصلاح ساختار بودجه به‌ویژه در مورد «پیش‌بینی درآمدها» اثری دیده نمی‌شود. قطار بودجه در حالی به ایستگاه بهارستان رسیده که دیوان محاسبات نه تنها تفریغ بودجه سال 1398 را به مجلس نداده بلکه  خبر هم نداده در بودجه سال 1399 تاکنون چه اتفاقی افتاده است.

رونمایی از کاسبان تحریم

 

(15 آذز 99)

1- مصوبه اقدام راهبردی برای لغو تحریم‌ها و صیانت از حقوق ملت ایران با رأی قاطع نمایندگان مجلس به تصویب  رسید.
این مصوبه گام بلندی برای لغو تحریم‌هاست. چرا که دست ایران را در هرگونه مذاکرات احتمالی آینده به شرط این‌که مذاکره‌کننده فرق بین لغو (Terminate) و تعلیق (suspend) و نیز زمان بده و  بستان داده‌ها و نستانده‌ها  را بفهمد، باز نگه می‌دارد. مخالفت با این طرح و عصبانیت از رأی بالای آن، یک رونمایی از کاسبان واقعی تحریم و نیز مسئولان خود تحریمی در داخل بود. کسانی‌که  بر طبل تصمیم‌‌گیری فراقوه‌ای از موضوعات هسته‌ای می‌کوبند حداقل باید بدانند نظر یک قوه در این‌باره  که نظر ملت را نمایندگی می‌کند چیست.

حل مشکل کسری بودجه

(11 آذر 99)

رهبر معظم انقلاب اسلامی در دیدار رؤسای سه قوه و دیگر اعضای شورای عالی هماهنگی اقتصادی روی چهار محور  :  1- حل مشکل کسری بودجه 2- افزایش سرمایه‌گذاری 3- جهش تولید  و  4- حمایت از قشرهای ضعیف انگشت تأکید گذاشتند و فرمودند: باید با همت جدی و تلاش پیگیر مسئولان، تأثیر اجرای راهکارهای عملی در زندگی مردم مشخص شود.

دو پادشاه در یک اقلیم

(5 آذر 99)

بیش از 20 روز است از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا می‌گذرد. هنوز هیچ نهاد فیصله‌بخشی در این کشور اعلام نکرده بالاخره ترامپ رأی آورده یا بایدن! دو طرف منازعه هر روز برای هم شاخ و شانه می‌کشند و از ادعاهای خود دست برنداشته‌اند. آنچه اوضاع را پیچیده می‌کند، آن است که رئیس‌جمهور مستقر در کاخ سفید، رأی نیاورده و حاضر نیست مسند را رها کند.

انتخابات 1400

(28 آبان 99)

انتخابات 1400 برای ملت ایران، یک انتخابات سرنوشت‌ساز و برای دشمنان انقلاب نیز فوق‌العاده مهم است. انتخابات ریاست‌جمهوری 1400 از این باب اهمیت دارد که آیا ملت ایران پس از 40 سال موفق به تشکیل «دولت اسلامی» خواهد شد. ما طی 40 سال گذشته در دولت‌سازی براساس مبانی اسلام و قرآن، کم آوردیم. همگان معتقدندکلید حل مشکلات در دست یک «دولت انقلابی»، «حزب‌اللهی» و «جوان» است. بارها مقام معظم رهبری به این مهم اشاره و تأکید فرمودند.

چرا گفت‌وگو با آمریکا منتفی است؟

(22 آبان 99)

از پیروزی بایدن باید استقبال کرد، نه از باب این که او به ترامپ برای ما ترجیح دارد، بلکه از این باب که دولت بایدن تنها دولتی است که طی 40سال گذشته در آمریکا بر سر کار آمده که هر گونه ‌«گفت‌وگو»، «مذاکره» و «توافق» با او منتفی است. ترامپ که سر کار آمد، صریح گفت: ایرانیان سر دولت اوبامای دموکرات‌ها کلاه گذاشته‌اند به همین دلیل برجام را پاره کرد،‌ اما بایدن نمی‌تواند ادعا کند که ما در برجام فریب خوردیم، چون او در دولت اوباما، دوم شخص مفرد کاخ سفید بود. دولت ما نه ساعت‌ها، روزها و ماه‌ها بلکه دو سال تمام با این جماعت دموکرات نشسته، گفت‌وگو، مذاکره و سپس توافق کردند. لذا هیچ حرف ناگفته‌ای بین ما و دموکرات‌ها باقی نمانده که نیاز به مذاکره، گفت‌وگو و توافق جدید باشد. گفت‌وگو با دموکرات‌ها در حضور پنج دولت بزرگ دنیا صورت گرفت و توافق به امضای پنج قدرت هسته‌ای که حق وتو در سازمان ملل دارند، انجام شد، اما همین دموکرات‌های بدعهد در زمان خود زیر عهد و پیمان خود زدند و ترامپ براساس همان بدعهدی زیر بار تعهدات آمریکا نرفت و با پررویی نه‌تنها برجام را نادیده گرفت، بلکه بر حجم و اندازه تحریم‌ها افزود.

اوضاع تماشایی آمریکا و تکلیف ما

(19 آبان 99)

اوضاع آمریکا امروز زیر ذره‌بین دقت‌نظر نخبگان جهانی، ملت‌ها و دولت‌های جهان است.واکنش جهانی نسبت به شکست ترامپ جالب است. تمام دولت ها و ملت ها ی جهان از شکست ترامپ خشنود هستند.از این‌که شر   یک شرور از جامعه جهانی کم می شود راضی به نظر می رسند. در ایران جز منافقین و سلطنت طلب‌ها که عزادار هستند، مردم از این‌که قاتل شهید سلیمانی در مسیر نگون‌بختی است فوق العاده خوشحال هستند. در منطقه فقط قارون های خلیج فارس و نوکران رژیم صهیونیستی ناراحتند.بقیه دولت ها و ملت های منطقه خوشحالی خود را از این رخداد  پنهان نمی‌کنند.اوضاع آمریکا یک اوضاع واقعا تماشایی است. همه از فساد، تباهی، دروغ، تقلب، هرج و مرج و اردوکشی خیابانی سخن می‌گویند. کرکره عقلانیت و گفت‌وگو پایین است. در سطح ملی، دو رقیب با رگ‌های برآمده از گردن با هم سخن می‌گویند و طرفدارانشان در کف خیابان با فحش و فضیحت با هم روبه‌رو می‌شوند. رئیس‌جمهور مستقر از فساد ساختاری در نظام انتخاباتی می‌گوید و پسرش فراخوان جنگ خیابانی می‌دهد.

عصر یخبندان راهبردهای آمریکا

(11 آبان 99)

روز 13 آبان، روز تسخیر لانه جاسوسی آمریکا و روز ملی مبارزه با استکبار جهانی است. 13 آبان روزی است که اقتدار و هیمنه آمریکا فرو ریخت و مردم جهان شاهد سیلی یک قدرت «نوظهور» در جهان به یک قدرت «مسلط» بر جهان بودند.13 آبان روزی است که جوانان انقلابی ایران اسلامی به جهانیان اعلام کردند سفارتخانه‌های آمریکا در کشورها مرکز جاسوسی، فتنه‌انگیزی و اخلال در پیشرفت کشورهاست. ملت ایران با پذیرش تبعات تسخیر لانه جاسوسی آمریکا، همه هزینه‌های یک جنگ درازمدت با حکام مستبد کاخ سفید را پرداختند و پای در عرصه‌ای گذاشتند که منجر به تغییر مسیر تاریخ بشر شد. تغییر از مسیر شرک، کفر و الحاد به مسیر الوهیت، پاکی و رستگاری!

توافق پایِ دار!

(6 آبان 99)

تکیه‌کلام ترامپ از روز ورود به کاخ سفید در مورد ایران کلمه «توافق پایدار» بوده است. این روزها که هرچه به انتخابات ریاست جمهوری آمریکا نزدیکتر می‌شویم، این کلمه را بیشتر تکرار می‌کند. روز زدن زیر تعهدات برجامی و پاره کردن برجام هم به همین سخن تفوه می‌کرد. «توافق پایدار» یا بهتر بگوییم «توافق پایِ دار»! آمریکایی‌ها هر روز بر حجم تحریم‌ها و تهدیدها می‌افزایند تا ایران را دوباره به گفت‌وگوها و مذاکرات بی‌حاصل و بی‌نتیجه با دستاوردهای گرفتن امتیازات یک سویه بکشانند.