(4 اسفند 94)
مهمترین دغدغه مردم در حال حاضر دغدغه معیشت و کسب روزی حلال و یک زندگی آبرومندانه و شرافتمندانه است. مطالبات اقتصادی مردم از مسئولان در هر انتخاباتی فهرست میشود و انتخاب شوندگان متناسب با این نیاز شعارهایی میدهند. انتخابات ریاست جمهوری سال 92 هم مانند هر انتخاباتی هنگامه عرض اندام شعارهایی در این مورد بود. حجت الاسلام والمسلمین روحانی بیشترین شعار را در مورد پاسخ به مطالبات اقتصادی مردم مطرح کرد به طوری که اگر بخواهیم آن را فهرست کنیم بیش از 150 وعده اقتصادی وی میشود که متاسفانه تاکنون عملی نشده است.
کمتر
از ده روز به انتخابات مجلس دهم مانده است. کم کم فهرستهای گروهها،
جناحها و افراد مستقل بیرون میآید. فصل مشترک شعار گروههای مختلف موضوع
"اقتصاد" و "معیشت" مردم است. اصولگرایان با شعار "معیشت، امنیت و پیشرفت" و
اصلاحطلبان با شعار "امید، آرامش و رونق اقتصادی" به عرصه رقابتها
آمدهاند.
مسائل و مشکلات اقتصادی کشور چیست؟ راه حلهای آن کدام است؟ هرکس که خود را
در معرض رای ملت قرار میدهد باید به این سئوالات پاسخ دهد.
مقام معظم رهبری در دیدار با هزاران نفر از مردم قم فرمودند؛ "همه در انتخابات شرکت کنند، حتی کسانی که نظام را قبول ندارند."(1) در نگاه اولیه به این سخن این سئوال در ذهن شکل می گیرد؛ کسی که نظام را قبول ندارد چرا باید در انتخابات شرکت کند؟ طبیعی است کسی که نظام را قبول ندارد خود را نامزد در انتخابات مجلس نمی کند و اگر هم کرد، شورای نگهبان به طور طبیعی وفق قانون اساسی و قانون انتخابات صلاحیت وی را برای نامزدی احراز نمی کند. پس کسی که نظام را قبول ندارد نه نامزد میشود و نه به نامزدی رای می دهد. پاسخ این شبهه آن است که کسی که انتخاب میشود طبق قانون اساسی نماینده کل ملت است و باید سوگند یاد کند؛"برای استقلال و اعتلای کشور تلاش کند و به حقوق ملت و خدمت به مردم پایبند باشد.
رئیس جمهور در همایش استانداران و فرمانداران مطالبی گفته که شایسته نقد مشفقانه است. به این عبارات توجه کنید؛
- در بررسی صلاحیتها باید به مرّ قانون عمل شود نه مرّ سلیقه.
- مجلس خانه ملت است نه خانه یک جناح. اگر قرار است یک جناح در انتخابات حضور داشته باشد و یک جناح نه، دیگر به چه دلیل انتخابات برگزار میکنیم؟
- قانون اساسی برای یهودیان، زرتشتیان، آشوریان و ارمنیها حق برخورداری از نماینده قائل شده. اما اکنون آیا ما باید جناحی را که جمعیت و هوادارانش به 10 میلیون نفر میرسد، نادیده بگیریم؟ آیا قانون اساسی را اینگونه تفسیر و اجرا میکنیم؟